سُورَةُ النَّازِعَاتِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرۡقٗا ١ وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشۡطٗا ٢ وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبۡحٗا ٣ فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبۡقٗا ٤ فَٱلۡمُدَبِّرَٰتِ أَمۡرٗا ٥ يَوۡمَ تَرۡجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ٦ تَتۡبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ٧ قُلُوبٞ يَوۡمَئِذٖ وَاجِفَةٌ ٨ أَبۡصَٰرُهَا خَٰشِعَةٞ ٩ يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرۡدُودُونَ فِي ٱلۡحَافِرَةِ ١٠ أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا نَّخِرَةٗ ١١ قَالُواْ تِلۡكَ إِذٗا كَرَّةٌ خَاسِرَةٞ ١٢ فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ١٤ هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ١٥﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
بنام خدای کامل الذات و الصفات رحمن رحیم. قسم به کمان کشان و تیراندازان که غرق در اسلحه می‌باشند ﴿۱﴾قسم به نفوسی که با نشاط برای جهاد بیرون می‌روند ﴿۲﴾قسم به آنانکه در میدان جهاد فرو روند ﴿۳﴾که سبقت گیرند و کاملا پیش روند ﴿۴﴾که کاری را تدبیر نمایند. ﴿۵﴾روزی که صدای خشمناکی غرش کند ﴿۶﴾در پی آن حوادثی ردیف آید ﴿۷﴾در آنروز دلهائی ترسان و لرزان است ﴿۸﴾چشمهاشان خاشع و به گودی افتاه است ﴿۹﴾می‌گویند آیا محققا ما در قبر برگشت داده می‌شویم ﴿۱۰﴾آیا وقتی که استخواهای پوسیده شدیم ﴿۱۱﴾گویند آن بازگشتی زیان آور و هلاکت‌باری است ﴿۱۲﴾پس همانا آن یک صیحه است ﴿۱۳﴾که ناگاه ایشان در صحرای رستاخیزند. ﴿۱۴﴾آیا داستان موسی برای تو آمده است ﴿۱۵﴾
﴿إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى ١٦ ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ١٧ فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ١٨ وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ ١٩ فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ ٢٠ فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ٢١ ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ ٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ٢٣ فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ ٢٤ فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلۡأٓخِرَةِ وَٱلۡأُولَىٰٓ ٢٥ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبۡرَةٗ لِّمَن يَخۡشَىٰٓ ٢٦ءَأَنتُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُۚ بَنَىٰهَا ٢٧ رَفَعَ سَمۡكَهَا فَسَوَّىٰهَا ٢٨ وَأَغۡطَشَ لَيۡلَهَا وَأَخۡرَجَ ضُحَىٰهَا ٢٩ وَٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ٣٠ أَخۡرَجَ مِنۡهَا مَآءَهَا وَمَرۡعَىٰهَا ٣١ وَٱلۡجِبَالَ أَرۡسَىٰهَا ٣٢ مَتَٰعٗا لَّكُمۡ وَ لِأَنۡعَٰمِكُمۡ ٣٣ فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلۡكُبۡرَىٰ ٣٤ يَوۡمَ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ٣٥ وَبُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ٣٦ فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ٣٧ وَءَاثَرَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا ٣٨ فَإِنَّ ٱلۡجَحِيمَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٣٩ وَأَمَّا مَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفۡسَ عَنِ ٱلۡهَوَىٰ ٤٠ فَإِنَّ ٱلۡجَنَّةَ هِيَ ٱلۡمَأۡوَىٰ ٤١ يَسَۡٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرۡسَىٰهَا ٤٢ فِيمَ أَنتَ مِن ذِكۡرَىٰهَآ ٤٣ إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ٤٤ إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخۡشَىٰهَا ٤٥ كَأَنَّهُمۡ يَوۡمَ يَرَوۡنَهَا لَمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوۡ ضُحَىٰهَا ٤٦﴾
وقتی که خداوندش به وادی مقدس طوی او را ندا کرد﴿۱۶﴾که به سوی فرعون برو زیرا او سرکش شده است ﴿۱۷﴾پس بگو آیا تو را رغبتی هست تا پاک شوی﴿۱۸﴾و تو را به سوی پروردگارت راه نمایم تا از خدا بترسی ﴿۱۹﴾پس آن آیت بزرگ و معجزة کبری را به او ارائه داد ﴿۲۰﴾پس او تکذیب نمود و نافرمانی کرد ﴿۲۱﴾آنگاه روگردانید و می‌کوشید ﴿۲۲﴾پس جمع‌آوری کرد وآواز داد ﴿۲۳﴾که گفت من برترین پروردگار شمایم ﴿۲۴﴾پس خداوند او را به عقوبت دنیا و آخرت گرفتار کرد ﴿۲۵﴾حقا که در آن سرگذشت عبرتی است برای آنکه بترسد. ﴿۲۶﴾آیا شما از جهت خلقت سخت‌ترید یا آسمانیکه خدا آنرا بنا نمود ﴿۲۷﴾سقفش را برافراشت و آنرا هماهنگ و مناسب کرد ﴿۲۸﴾و شبش را تاریک و روزش را ظاهر ساخت ﴿۲۹﴾و زمین را پس از آن بغلطانید ﴿۳۰﴾و بیرون آورد از زمین آب و چراگاه آنرا ﴿۳۱﴾و کوهها را استوار و رفیع نمود ﴿۳۲﴾برای بهره‌مندی شما و چهارپایان شما. ﴿۳۳﴾پس چون آن بلیة بزرگ‌ترین بیاید ﴿۳۴﴾روزی که انسان آنچه کرده بیاد آرد ﴿۳۵﴾و دوزخ آشکار گردد برای هر که ببیند ﴿۳۶﴾فأما آنکه سرکشی کرده ﴿۳۷﴾و زندگی دنیا را ترجیح داده ﴿۳۸﴾پس محققا دوزخ همان جایگه اوست ﴿۳۹﴾و اما هر کس از مقام عظمت پروردگارش بترسد و خود را از خواهش نفس باز دارد ﴿۴۰﴾پس به یقین بهشت همان بهشت جای او است. ﴿۴۱﴾از تو سؤال می‌کنند از ساعت قیامت که چه وقت است وقوع آن ﴿۴۲﴾در چه هستی تو از یاد آن (یعنی تذکر آن تو را چه باعث شده و دانستن آن به تو ربطی ندارد) ﴿۴۳﴾سرانجام آن به سوی پروردگارت راجع است( امر آن و علم آن به او منتهی می‌شود) ﴿۴۴﴾همانا تو انذارکنندۀ کسی هستی که بترسد از آن ﴿۴۵﴾گویا ایشان روزی که آنرا ببینند درنگ نکرده‌اند مگر شامگاه و یا چاشتگاهی. ﴿۴۶﴾.