سُورَةُ العَلَقِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ ٱقۡرَأۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلَّذِي خَلَقَ ١ خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِنۡ عَلَقٍ ٢ ٱقۡرَأۡ وَرَبُّكَ ٱلۡأَكۡرَمُ ٣ ٱلَّذِي عَلَّمَ بِٱلۡقَلَمِ ٤ عَلَّمَ ٱلۡإِنسَٰنَ مَا لَمۡ يَعۡلَمۡ ٥ كَلَّآ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَيَطۡغَىٰٓ ٦ أَن رَّءَاهُ ٱسۡتَغۡنَىٰٓ ٧ إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجۡعَىٰٓ ٨ أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يَنۡهَىٰ ٩ عَبۡدًا إِذَا صَلَّىٰٓ ١٠ أَرَءَيۡتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلۡهُدَىٰٓ ١١ أَوۡ أَمَرَ بِٱلتَّقۡوَىٰٓ ١٢ أَرَءَيۡتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ ١٣ أَلَمۡ يَعۡلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ١٤ كَلَّا لَئِن لَّمۡ يَنتَهِ لَنَسۡفَعَۢا بِٱلنَّاصِيَةِ ١٥ نَاصِيَةٖ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٖ ١٦ فَلۡيَدۡعُ نَادِيَهُۥ ١٧ سَنَدۡعُ ٱلزَّبَانِيَةَ ١٨ كَلَّا لَا تُطِعۡهُ وَٱسۡجُدۡۤ وَٱقۡتَرِب۩ ١٩

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

بخوان بنام پروردگارت که آفرید ﴿۱﴾انسان را از علق (خون بسته) آفرید ﴿۲﴾بخوان در حالیکه پروردگارت ارجمندتر است ﴿۳﴾آنکه بیاموخت بوسیلۀ قلم ﴿۴﴾آموخت به انسان آنچه را که نمی‌دانست. ﴿۵﴾حقا که انسان سرکش می‌شود ﴿۶﴾که خود را بی‌نیاز ببیند ﴿۷﴾محققا بازگشت به سوی پروردگار توست ﴿۸﴾آیا دیدی آنرا که نهی می‌کند ﴿۹﴾چون بنده‌ای نماز بخواند ﴿۱۰﴾آیا دانستی که اگر بر هدایت بود ﴿۱۱﴾و یا امر به تقوی می‌نمود (بهتر بود) ﴿۱۲﴾آیا دیدی اگر چه تکذیب کرد و روگردانید ﴿۱۳﴾آیا ندانست که خدا می‌بیند ﴿۱۴﴾زینهار اگر خودداری نکند موی پیشانیش را گرفته و می‌کشیم ﴿۱۵﴾موی پیشانی دروغگوی خطاکاری را ﴿۱۶﴾پس او انجمن خود را بخواند ﴿۱۷﴾ما بزودی مأمورین عذاب را خواهیم خواند ﴿۱۸﴾زنهار او را اطاعت مکن و سجده کن و تقرب جوی. ﴿۱۹﴾.