سُورَةُ القَمَرِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ ١ وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ ٢ وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ ٣ وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ ٤ حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ ٥ فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ ٦﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
ساعت قیامت نزدیک شد و ماه بشکافت ﴿۱﴾و اگر آیه و معجزه‌ای ببینند اعراض می‌کنند و می‌گویند جادوئی است کامل ﴿۲﴾و تکذیب کردند و هوس‌های خویش را پیروی کردند و هر کاری را قراری است ﴿۳﴾و بتحقیق از اخبار آنقدر برای ایشان آمد که مایة تنبه و انزجار در آنست ﴿۴﴾حکمتی است رسا پس چه نفعی دادند (و یا بی‌نیاز نکردند) ترسانندگان ﴿۵﴾پس از ایشان اعراض کن و رو برگردان، روزی که خواننده می‌خواند به سوی چیزی ناخوش ﴿۶﴾
﴿ خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ ٧ مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ ٨ ۞كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ ٩ فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ ١٠ فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ ١١ وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ ١٢ وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ ١٣ تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ ١٤ وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ١٥ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ١٦ وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ١٧ كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ١٨ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ ١٩ تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ ٢٠ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ٢١ وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ٢٢ كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ ٢٣ فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ ٢٤ أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ ٢٥ سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ ٢٦ إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ ٢٧﴾
در حالی که چشمهایشان ذلیل و خاشع است، از قبرها بیرون آیند گویا ایشانند ملخ‌های پراکنده ﴿۷﴾شتابانند به سوی خواننده، کافران می‌گویند این روزی است سخت ﴿۸﴾پیش از ایشان قوم نوح تکذیب کردند پس بندۀ ما را دروغگو خواندند و گفتند دیوانه‌ای است زجر کشیده ﴿۹﴾پس او پروردگارش را خواند که من مغلوبم یاری کن ﴿۱۰﴾پس درهای آسمان را به آبی که تند می‌ریخت گشودیم ﴿۱۱﴾و چشمه‌های زمین را شکافتیم پس آبها به هم پیوست برای امری که مقدر شده بود ﴿۱۲﴾و او را بر کشتی دارای تخته‌ها و میخ‌ها حمل نمودیم ﴿۱۳﴾که بمراقبت ما جاری و جزائی برای کافران بود ﴿۱۴﴾و آن را آیتی (برای قدرت) گذاشتیم پس آیا پندپذیری هست ﴿۱۵﴾پس چگونه بوده عذاب من و انذار من ﴿۱۶﴾و بتحقیق قرآن را برای یاد گرفتن آسان نمودیم پس آیا یادگیرنده‌ای هست ﴿۱۷﴾قوم عاد تکذیب نمودند پس چگونه بود عذاب من و انذارم ﴿۱۸﴾بتحقیق ما فرستادیم بر ایشان باد تندی در روز نحسی که استمرار داشت ﴿۱۹﴾مردم را از جا می‌کند گویا ایشان تنه‌های درختی بودند از بیخ و بن کنده شده ﴿۲۰﴾پس بنگرید چگونه بوده عذاب من و انذارم ﴿۲۱﴾و بتحقیق آسان نمودیم این قرآن را برای یادگرفتن پس آیا یاد گیرنده‌ای هست ﴿۲۲﴾قوم ثمود به انذار ما تکذیب کردند ﴿۲۳﴾که گفتند: آیا یک بشری را که از جنس ما است پیروی کنیم حقا که در این حال در گمراهی و جنون خواهیم بود ﴿۲۴﴾آیا از میان ما وحی بر او نازل شده بلکه دروغ پیشه‌ای خود پسند است ﴿۲۵﴾بزودی فردا خواهند دانست که دروغ پیشۀ خود پسند کیست ﴿۲۶﴾ما این شتر را برای امتحانشان می‌فرستیم پس مراقبشان باش و صبر نما ﴿۲۷﴾
﴿وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَيۡنَهُمۡۖ كُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ ٢٨ فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ ٢٩ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ ٣٠ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَكَانُواْ كَهَشِيمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ ٣١ وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ٣٢ كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۢ بِٱلنُّذُرِ ٣٣ إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖۖ نَّجَّيۡنَٰهُم بِسَحَرٖ ٣٤ نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَاۚ كَذَٰلِكَ نَجۡزِي مَن شَكَرَ ٣٥ وَلَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ ٣٦ وَلَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَيۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡيُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ ٣٧ وَلَقَدۡ صَبَّحَهُم بُكۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ ٣٨ فَذُوقُواْ عَذَابِي وَنُذُرِ ٣٩ وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ٤٠ وَلَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ ٤١ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَا كُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِيزٖ مُّقۡتَدِرٍ ٤٢ أَكُفَّارُكُمۡ خَيۡرٞ مِّنۡ أُوْلَٰٓئِكُمۡ أَمۡ لَكُم بَرَآءَةٞ فِي ٱلزُّبُرِ ٤٣ أَمۡ يَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِيعٞ مُّنتَصِرٞ ٤٤ سَيُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَيُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ ٤٥ بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ ٤٦ إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِينَ فِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٖ ٤٧ يَوۡمَ يُسۡحَبُونَ فِي ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ ٤٨ إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ ٤٩﴾
و ایشان را خبر کن که آب میانشان قسمت شده روزی برای ناقه و روزی برای ایشان هر سهم شربی را حضور یابند ﴿۲۸﴾پس رفیق خود را صدا زدند او سلاح بر گرفت و ناقه را پی کرد ﴿۲۹﴾پس چسان بود عذاب من و انذارم ﴿۳۰﴾بتحقیق یک صیحه بر ایشان فرستادیم که مانند گیاه ریز ریز شدند ﴿۳۱﴾و بتحقیق این قرآن را آسان نمودیم برای یاد گرفتن پس آیا یاد گیرنده‌ای هست ﴿۳۲﴾قوم لوط به رسولان خود تکذیب کردند ﴿۳۳﴾حقا که ما فرستادیم بر ایشان باد ریگ‌باری مگر خاندان لوط که سحرگاهی نجاتشان دادیم ﴿۳۴﴾این نجات نعمتی بود از جانب ما بدین گونه پاداش می‌دهیم آن که را شکر گذارد ﴿۳۵﴾و بتحقیق لوط ایشان را ترسانید از سطوت ما پس با رسولان مجادله کردند ﴿۳۶﴾و بتحقیق از میهمان او کام طلبیدند که دیده‌هاشان را محو کردیم پس عذاب و انذارهای مرا بچشید ﴿۳۷﴾و بتحقیق اول صبح عذابی برقرار به ایشان وارد شد ﴿۳۸﴾پس گفته شد عذاب و انذار مرا بچشید ﴿۳۹﴾و بتحقیق این قرآن را آسان نمودیم برای یاد گرفتن پس آیا یادگیرنده‌ای هست ﴿۴۰﴾و بتحقیق فرعونیان را انذار کنندگان آمدند ﴿۴۱﴾به تمام آیات ما تکذیب کردند پس ما گرفتیم ایشان را گرفتن نیرومند مقتدری ﴿۴۲﴾آیا کافران شما از آنان بهترند یا شما را در کتب آسمانی برائتی هست ﴿۴۳﴾یا می‌گویند ما جمعی هستیم که یاری هم می‌کنیم ﴿۴۴﴾بزودی این جمع پراکنده شود و از جنگ رو برگردانند به پشت ﴿۴۵﴾بلکه وعده‌گاه ایشان قیامت است و قیامت سخت‌تر و تلخ‌تر است ﴿۴۶﴾حقا که مجرمین در ضلالت و آتش‌های سوزانند ﴿۴۷﴾روزی که بر صورت‌هاشان در آتش کشیده شوند (و گفته شود) بچشید حرارت سقر را ﴿۴۸﴾حقا که ما هر چیزی را باندازه خلق کردیم ﴿۴۹﴾
﴿وَمَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ ٥٠ وَلَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ ٥١ وَكُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ ٥٢ وَكُلُّ صَغِيرٖ وَكَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ ٥٣ إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَنَهَرٖ ٥٤ فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ ٥٥ ﴾
و فرمان ما جز یکی نیست چون چشم بهمزدنی ﴿۵۰﴾و بتحقیق نظائر شما را هلاک کردیم پس آیا پندپذیری هست ﴿۵۱﴾و هر چه کرده‌اند در نامه و کتاب‌ها و پرونده‌ها است ﴿۵۲﴾و هر کوچک و بزرگی نوشته شده است ﴿۵۳﴾حقا که پرهیزکاران در میان باغ‌ها و نهرهایند ﴿۵۴﴾در جایگاه راستی نزد پادشاه با اقتداری ﴿۵۵﴾.