سُورَةُ المُطَفِّفِينَ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَيۡلٞ لِّلۡمُطَفِّفِينَ ١ ٱلَّذِينَ إِذَا ٱكۡتَالُواْ عَلَى ٱلنَّاسِ يَسۡتَوۡفُونَ ٢ وَإِذَا كَالُوهُمۡ أَو وَّزَنُوهُمۡ يُخۡسِرُونَ ٣ أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ ٥ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

وای بر کم‌فروشان کم‌دهندگان ﴿۱﴾آنانکه چون پیمانه از مردم گیرند تمام می‌ستانند ﴿۲﴾و چون برای مردم پیمانه و یا وزن کنند زیان می‌رسانند و می‌کاهند ﴿۳﴾آیا ایشان گمان ندارند که برانگیخته می‌شوند ﴿۴﴾برای روز بزرگی ﴿۵﴾روزی که مردم به فرمان پروردگار جهانیان بپاخیزند ﴿۶﴾

﴿ كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٖ ٧ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ ٨ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٩ وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ ١٠ ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ١١ وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ ١٢ إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ كَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ ١٤ كَلَّآ إِنَّهُمۡ عَن رَّبِّهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّمَحۡجُوبُونَ ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمۡ لَصَالُواْ ٱلۡجَحِيمِ ١٦ ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ ١٧ كَلَّآ إِنَّ كِتَٰبَ ٱلۡأَبۡرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ١٨ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا عِلِّيُّونَ ١٩ كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ ٢٠ يَشۡهَدُهُ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢١ إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ٢٢ عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٢٣ تَعۡرِفُ فِي وُجُوهِهِمۡ نَضۡرَةَ ٱلنَّعِيمِ ٢٤ يُسۡقَوۡنَ مِن رَّحِيقٖ مَّخۡتُومٍ ٢٥ خِتَٰمُهُۥ مِسۡكٞۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلۡيَتَنَافَسِ ٱلۡمُتَنَٰفِسُونَ ٢٦ وَمِزَاجُهُۥ مِن تَسۡنِيمٍ ٢٧ عَيۡنٗا يَشۡرَبُ بِهَا ٱلۡمُقَرَّبُونَ ٢٨ إِنَّ ٱلَّذِينَ أَجۡرَمُواْ كَانُواْ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ يَضۡحَكُونَ ٢٩ وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمۡ يَتَغَامَزُونَ ٣٠ وَإِذَا ٱنقَلَبُوٓاْ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِمُ ٱنقَلَبُواْ فَكِهِينَ ٣١ وَإِذَا رَأَوۡهُمۡ قَالُوٓاْ إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَضَآلُّونَ ٣٢ وَمَآ أُرۡسِلُواْ عَلَيۡهِمۡ حَٰفِظِينَ ٣٣ فَٱلۡيَوۡمَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنَ ٱلۡكُفَّارِ يَضۡحَكُونَ ٣٤ ﴾

آگاه باش که کتاب اعمال نابکاران در سجین است ﴿۷﴾و تو چه دانی (و یا نمی‌دانی) سجین چیست ﴿۸﴾کتابی است نوشته شده ﴿۹﴾وای در آنروز برای تکذیب‌کنندگان ﴿۱۰﴾آنانکه تکذیب به روز جزاء می‌کنند ﴿۱۱﴾و به آن تکذیب نمی‌کند جز ستمگر گناه‌کار ﴿۱۲﴾چون آیات ما بر او خوانده شود گوید افسانه‌های پیشینیان است ﴿۱۳﴾نه چنان است که می‌گویند بلکه آنچه را کرده‌اند زنگ بر قلوبشان شده ﴿۱۴﴾نه چنین است که می‌گویند حقیقت این است که ایشان در آنروز از لطف پروردگار خود محجوبند ﴿۱۵﴾سپس ایشان به دوزخ در آمدنی هستند ﴿۱۶﴾سپس به ایشان گفته می‌شود اینست آنچه به آن تکذیب می‌نمودید. ﴿۱۷﴾نه چنان است که کفار گمان دارند محققا کتاب نیکان در علیین است ﴿۱۸﴾و تو چه دانی که علیین چیست ﴿۱۹﴾کتابی است نوشته شده ﴿۲۰﴾که مقربین شاهد آنند ﴿۲۱﴾حقا که ابرار در ناز و نعمتند ﴿۲۲﴾بر روی مبلها نگرانند ﴿۲۳﴾طراوت نعمت را در چهره‌شان می‌توانی شناخت ﴿۲۴﴾از شراب سر بمهر بنوشانندشان ﴿۲۵﴾مهر آن مشک است و در آن باید رغبت و همچشمی نمایند رغبت‌کنندگان ﴿۲۶﴾و چاشنی آن از تسنیم است ﴿۲۷﴾چشمه‌ای که مقربان از آن می‌نوشند. ﴿۲۸﴾به تحقیق آنانکه مجرمند به اهل ایمان می‌خندیدند(در دنیا) ﴿۲۹﴾و چون به آنان عبور می‌کردند به هم چشمک می‌زدند ﴿۳۰﴾و چون به طرف کسانشان می‌رفتند شادمان می‌رفتند ﴿۳۱﴾و چون مؤمنین را می‌دیدند می‌گفتند حقا که اینان گمراهند ﴿۳۲﴾در حالیکه ایشان برای نگهبانی مؤمنین فرستاده‌ نشده‌اند ﴿۳۳﴾پس امروز (روز قیامت) آنانکه ایمان آورده‌اند به کفار می‌خندند ﴿۳۴﴾

﴿عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِ يَنظُرُونَ ٣٥ هَلۡ ثُوِّبَ ٱلۡكُفَّارُ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ ٣٦﴾

در حالیکه بر کرسیها تکیه زده می‌نگرند ﴿۳۵﴾که آیا به کفار پاداش آنچه می‌کرده‌اند داده شده است. ﴿۳۶﴾.