سُورَةُ قُرَيۡشٍ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ لِإِيلَٰفِ قُرَيۡشٍ ١ إِۦلَٰفِهِمۡ رِحۡلَةَ ٱلشِّتَآءِ وَٱلصَّيۡفِ ٢ فَلۡيَعۡبُدُواْ رَبَّ هَٰذَا ٱلۡبَيۡتِ ٣ ٱلَّذِيٓ أَطۡعَمَهُم مِّن جُوعٖ وَءَامَنَهُم مِّنۡ خَوۡفِۢ ٤ ﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
برای الفت گرفتن قریش ﴿۱﴾الفت ایشان در مسافرت زمستان و تابستان ﴿۲﴾پس باید پروردگار این خانه را عبادت کنند ﴿۳﴾آن خدائی که ایشان را از گرسنگی سیر کرد و از ترس ایمنشان نمود ﴿۴﴾.