سُورَةُ قٓ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ ١ بَلۡ عَجِبُوٓاْ أَن جَآءَهُم مُّنذِرٞ مِّنۡهُمۡ فَقَالَ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا شَيۡءٌ عَجِيبٌ ٢ أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗاۖ ذَٰلِكَ رَجۡعُۢ بَعِيدٞ ٣ قَدۡ عَلِمۡنَا مَا تَنقُصُ ٱلۡأَرۡضُ مِنۡهُمۡۖ وَعِندَنَا كِتَٰبٌ حَفِيظُۢ ٤ بَلۡ كَذَّبُواْ بِٱلۡحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمۡ فَهُمۡ فِيٓ أَمۡرٖ مَّرِيجٍ ٥ أَفَلَمۡ يَنظُرُوٓاْ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَوۡقَهُمۡ كَيۡفَ بَنَيۡنَٰهَا وَزَيَّنَّٰهَا وَمَا لَهَا مِن فُرُوجٖ ٦ وَٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا وَأَلۡقَيۡنَا فِيهَا رَوَٰسِيَ وَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجِۢ بَهِيجٖ ٧ تَبۡصِرَةٗ وَذِكۡرَىٰ لِكُلِّ عَبۡدٖ مُّنِيبٖ ٨ وَنَزَّلۡنَا مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ مُّبَٰرَكٗا فَأَنۢبَتۡنَا بِهِۦ جَنَّٰتٖ وَحَبَّ ٱلۡحَصِيدِ ٩ وَٱلنَّخۡلَ بَاسِقَٰتٖ لَّهَا طَلۡعٞ نَّضِيدٞ ١٠ رِّزۡقٗا لِّلۡعِبَادِۖ وَأَحۡيَيۡنَا بِهِۦ بَلۡدَةٗ مَّيۡتٗاۚ كَذَٰلِكَ ٱلۡخُرُوجُ ١١ كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ وَأَصۡحَٰبُ ٱلرَّسِّ وَثَمُودُ ١٢ وَعَادٞ وَفِرۡعَوۡنُ وَإِخۡوَٰنُ لُوطٖ ١٣ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡأَيۡكَةِ وَقَوۡمُ تُبَّعٖۚ كُلّٞ كَذَّبَ ٱلرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِيدِ ١٤ أَفَعَيِينَا بِٱلۡخَلۡقِ ٱلۡأَوَّلِۚ بَلۡ هُمۡ فِي لَبۡسٖ مِّنۡ خَلۡقٖ جَدِيدٖ ١٥
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
ق. قسم به این قرآن ارجمند ﴿۱﴾(که تو منذری و اینان منکر) بلکه اینان از آمدن منذری از خودشان عجب دارند که کافران گفتند: این چیز عجیبی است ﴿۲﴾آیا چون مردیم و خاک شدیم زنده می‌شویم این برگشتی دور است ﴿۳﴾بتحقیق ما دانسته‌ایم آنچه زمین از آنان کم می‌کند و نزد ما کتابی است نگهدارنده ﴿۴﴾بلکه به حق تکذیب کردند چون حق برایشان آمد پس ایشان در اضطرابند ﴿۵﴾مگر به آسمان فوق خودشان نظر نکرده‌اید که چگونه آن را بنا کرده و زینتش داده‌ایم که شکاف و خللی ندارد ﴿۶﴾و زمین را گسترده و در آن کوه‌های بلند انداخته‌ایم و در آن از هر قسم گیاه جفت روح افزا رویاندیم ﴿۷﴾تا مایۀ بصیرت و تذکری گردد برای هر بنده‌ای که به حق رو کند ﴿۸﴾و از آسمان آبی با برکت نازل کردیم و به آن باغ‌ها و حبوبات قابل درو رویاندیم ﴿۹﴾و درخت‌های بلند خرما که دارای خوشۀ منظم که دانه‌های آن روی هم چیده شده است ﴿۱۰﴾برای رزق بندگان و زنده کردیم به باران شهر مرده را بدینگونه است بیرون آمدن از قبر ﴿۱۱﴾پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب الرس و قوم ثمود تکذیب کردند ﴿۱۲﴾و قوم عاد و فرعون و برادران لوط ﴿۱۳﴾و اصحاب بیشه و قوم تبع همگی تکذیب رسل کردند پس عقابم محقق شد ﴿۱۴﴾آیا بواسطۀ خلقت اول (یعنی آسمان و زمین و انسان) خسته و مانده شدیم (خیر، وامانده نشدیم) بلکه اینان از خلقت جدید (یعنی نشأۀ الأخری) در شک و اشتباهند ﴿۱۵﴾
﴿ وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ وَنَعۡلَمُ مَا تُوَسۡوِسُ بِهِۦ نَفۡسُهُۥۖ وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنۡ حَبۡلِ ٱلۡوَرِيدِ ١٦ إِذۡ يَتَلَقَّى ٱلۡمُتَلَقِّيَانِ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ قَعِيدٞ ١٧ مَّا يَلۡفِظُ مِن قَوۡلٍ إِلَّا لَدَيۡهِ رَقِيبٌ عَتِيدٞ ١٨ وَجَآءَتۡ سَكۡرَةُ ٱلۡمَوۡتِ بِٱلۡحَقِّۖ ذَٰلِكَ مَا كُنتَ مِنۡهُ تَحِيدُ ١٩ وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡوَعِيدِ ٢٠ وَجَآءَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّعَهَا سَآئِقٞ وَشَهِيدٞ ٢١ لَّقَدۡ كُنتَ فِي غَفۡلَةٖ مِّنۡ هَٰذَا فَكَشَفۡنَا عَنكَ غِطَآءَكَ فَبَصَرُكَ ٱلۡيَوۡمَ حَدِيدٞ ٢٢ وَقَالَ قَرِينُهُۥ هَٰذَا مَا لَدَيَّ عَتِيدٌ ٢٣ أَلۡقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٖ ٢٤ مَّنَّاعٖ لِّلۡخَيۡرِ مُعۡتَدٖ مُّرِيبٍ ٢٥ ٱلَّذِي جَعَلَ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَأَلۡقِيَاهُ فِي ٱلۡعَذَابِ ٱلشَّدِيدِ ٢٦ ۞قَالَ قَرِينُهُۥ رَبَّنَا مَآ أَطۡغَيۡتُهُۥ وَلَٰكِن كَانَ فِي ضَلَٰلِۢ بَعِيدٖ ٢٧ قَالَ لَا تَخۡتَصِمُواْ لَدَيَّ وَقَدۡ قَدَّمۡتُ إِلَيۡكُم بِٱلۡوَعِيدِ ٢٨ مَا يُبَدَّلُ ٱلۡقَوۡلُ لَدَيَّ وَمَآ أَنَا۠ بِظَلَّٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ ٢٩ يَوۡمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ ٱمۡتَلَأۡتِ وَتَقُولُ هَلۡ مِن مَّزِيدٖ ٣٠ وَأُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ غَيۡرَ بَعِيدٍ ٣١ هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٖ ٣٢ مَّنۡ خَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ ِٱلۡغَيۡبِ وَجَآءَ بِقَلۡبٖ مُّنِيبٍ ٣٣ ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٖۖ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُلُودِ ٣٤ لَهُم مَّا يَشَآءُونَ فِيهَا وَلَدَيۡنَا مَزِيدٞ ٣٥﴾
و بتحقیق انسان را خلق کردیم و وسوسه و خیالات نفس او را می‌دانیم و ما به او از رگ حیات نزدیکتریم ﴿۱۶﴾چون دو گیرنده که از طرف راست و چپ او نشسته اعمال او را می‌گیرند ﴿۱۷﴾هیچ گفتاری را از دهان خارج نمی‌کند مگر این که نزد او مراقبی آماده است ﴿۱۸﴾و بیهوشی مرگ براستی و درستی آمده است این چیزی است که از آن می‌گریختی ﴿۱۹﴾و دمیده شود در صور این است روز وعدۀ عذاب ﴿۲۰﴾و هر کس بیاید با او راننده و گواهی است ﴿۲۱﴾محققا تو در غفلت بودی از این روز پردۀ غفلتت را از تو بر طرف کردیم و اکنون دیده‌ات تیزبین است ﴿۲۲﴾و همدم او یعنی ملک موکل بر او گوید این اعمال زشت تو است که نزد من حاضر و آماده است ﴿۲۳﴾ای دو مأمور بیندازید در دوزخ هر کفران کنندۀ عنودی را ﴿۲۴﴾منع کنندۀ خیر، ستم کنندۀ شکاک را ﴿۲۵﴾آنکه با خدا خدای دیگری قرار داده پس او را در عذاب سخت بیفکنید ﴿۲۶﴾همدم او گوید: پروردگارا من او را به طغیان واداشتم ولیکن او در گمراهی دوری بود ﴿۲۷﴾حق‌تعالی گوید نزاع نزد من نکنید که از پیش به شما اعلام خطر کرده بودم و وعدۀ عذاب را داده بودم ﴿۲۸﴾گفتار جزا نزد من تغییر نیابد و من نسبت به بندگان ستمگر نیستم ﴿۲۹﴾روزی که به دوزخ گوئیم آیا پر شدی و او گوید آیا بیشتر از این هست ﴿۳۰﴾و بهشت برای پرهیزکاران نزدیک شود که دور نباشد ﴿۳۱﴾این است آنچه وعده داده می‌شدید برای هر کس به خدا رو آورد و خود را حفظ نماید ﴿۳۲﴾آن که از خدای رحمن به پنهان بترسد و با قلب خاشع و نالان آمده باشد ﴿۳۳﴾بسلامت وارد بهشتش کنید این است روز همیشگی ﴿۳۴﴾برای ایشان در آن است آنچه بخواهند و نزد ماست زیادتر ﴿۳۵﴾.
﴿وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا قَبۡلَهُم مِّن قَرۡنٍ هُمۡ أَشَدُّ مِنۡهُم بَطۡشٗا فَنَقَّبُواْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ هَلۡ مِن مَّحِيصٍ ٣٦ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكۡرَىٰ لِمَن كَانَ لَهُۥ قَلۡبٌ أَوۡ أَلۡقَى ٱلسَّمۡعَ وَهُوَ شَهِيدٞ ٣٧ وَلَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٖ ٣٨ فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّكَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ ٣٩ وَمِنَ ٱلَّيۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَأَدۡبَٰرَ ٱلسُّجُودِ ٤٠ وَٱسۡتَمِعۡ يَوۡمَ يُنَادِ ٱلۡمُنَادِ مِن مَّكَانٖ قَرِيبٖ ٤١ يَوۡمَ يَسۡمَعُونَ ٱلصَّيۡحَةَ بِٱلۡحَقِّۚ ذَٰلِكَ يَوۡمُ ٱلۡخُرُوجِ ٤٢ إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِۦ وَنُمِيتُ وَإِلَيۡنَا ٱلۡمَصِيرُ ٤٣ يَوۡمَ تَشَقَّقُ ٱلۡأَرۡضُ عَنۡهُمۡ سِرَاعٗاۚ ذَٰلِكَ حَشۡرٌ عَلَيۡنَا يَسِيرٞ ٤٤ نَّحۡنُ أَعۡلَمُ بِمَا يَقُولُونَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِجَبَّارٖۖ فَذَكِّرۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ ٤٥ ﴾
چه نسل‌ها و قرن‌های بسیاری قبل از ایشان که هلاک کردیم آنان از ایشان بصلابت سخت‌تر بودند که نقیبان در زمین بودند و یا راه‌ها در بلاد ایجاد کردند آیا راه گریزی داشتند ﴿۳۶﴾محققا در آنچه ذکر شد تذکر و عبرتی است برای آن که دلی دارد و با حضور قلب گوش فرا دهد ﴿۳۷﴾و بتحقیق پیوسته که آفریدیم آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آنهاست در شش روز و خستگی به ما نرسید ﴿۳۸﴾پس بر آنچه می‌گویند صبر کن و پیش از طلوع خورشید و قبل از غروب آن با ستایش پروردگارت را تسبیح کن ﴿۳۹﴾و قسمتی از شب او را تسبیح نما و عقب سجده‌ها ﴿۴۰﴾و بشنو روزی را که منادی ندا کند از مکانی نزدیک ﴿۴۱﴾روزی که آن صیحه را به واقع و یقین بشنوید این است روز بیرون شدن از قبر ﴿۴۲﴾حقا ما زنده می‌کنیم و می‌میرانیم و سرانجام به سوی ما است روزی که زمین بشکافد و از روی ایشان بر طرف شود در حالی که بسرعت حاضر شوند این روز حشری است که بر ما آسان است ﴿۴۴﴾ما به آنچه می‌گویند داناتریم و تو بر ایشان مسلط نیستی پس با این قرآن تذکر بده هر که را از وعدۀ عذاب من می‌ترسد ﴿۴۵﴾.