سُورَةُ التِّينِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ ١ وَطُورِ سِينِينَ ٢ وَهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ ٣ لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ ٤ ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ ٥ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ ٦ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ ٧ أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ ٨﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

سوگند به انجیر و زیتون ﴿۱﴾و به طور سینا ﴿۲﴾و به این شهر با أمن ﴿۳﴾که ما انسان را در بهترین و نیکوترین صورت و سیرت آفریدیم ﴿۴﴾سپس او را به پست‌ترین منزل سفله‌گان برگرداندیم ﴿۵﴾مگر آنانکه ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند که برای ایشان پاداشی بی‌منت (و یا پاداشی قطع‌نشدنی) است ﴿۶﴾پس از این دلائل چه چیز موجب تکذیب تو به دین می‌گردد ﴿۷﴾آیا خدا بهترین داور داوران و حاکمان نیست ﴿۸﴾.