سُورَةُ المَعَارِجِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ ١ لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ ٢ مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ ٣ تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ ٤ فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا ٥ إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا ٦ وَنَرَىٰهُ قَرِيبٗا ٧ يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ ٨ وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٩ وَلَا يَسَۡٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا ١٠﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
سائلی سؤال کرد از عذابی که آمدنی است ﴿۱﴾برای کفار از آن عذاب جلوگیری نیست ﴿۲﴾از امر خدای صاحب وسائل ترقیات ﴿۳﴾فرشتگان و روح به سوی او بالا می‌روند در روزی که اندازۀ آن پنجاه هزار سال است﴿۴﴾پس صبر کن صبر نیکو. ﴿۵﴾به تحقیق ایشان آنرا دور می‌بینند ﴿۶﴾و ما آنرا نزدیک می‌بینیم ﴿۷﴾روزی که آسمان مانند نقرۀ گداخته شود ﴿۸﴾و کوهها مانند پشم رنگارنگ گردد ﴿۹﴾و خویشی از خویش نپرسد﴿۱۰﴾
﴿ يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ ١١ وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ ١٢ وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُ‍ٔۡوِيهِ ١٣ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ ١٤ كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ١٥ نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ ١٦ تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَتَوَلَّىٰ ١٧ وَجَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ ١٨ ۞إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا ١٩ إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا ٢٠ وَإِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا ٢١ إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ ٢٢ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ ٢٣ وَٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ ٢٤ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ ٢٥ وَٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ ٢٦ وَٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ ٢٧ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ ٢٨ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ ٢٩ إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ ٣٠ فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ ٣١ وَٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَعَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ ٣٢ وَٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ ٣٣ وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ ٣٤ أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ ٣٥ فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ ٣٦ عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَعَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ ٣٧ أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ ٣٨ كَلَّآۖ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ ٣٩﴾
آنان به اینان بینا گردند، گنه‌کار دوست می‌دارد که اگر فدا می‌داد از عذاب آن روز فرزندانش را ﴿۱۱﴾و همسر و برادرش را ﴿۱۲﴾وخویشانی که پناهش می‌دادند﴿۱۳﴾و تمام اهل زمین را آنگاه او را نجات می‌بخشید ﴿۱۴﴾نه چنین است حقا که دوزخ شعله‌ور است ﴿۱۵﴾کنندۀ پوست سر است ﴿۱۶﴾می‌خواند آنرا که پشت کرد و روگردانیده ﴿۱۷﴾و جمع مال نموده و حفظ نموده﴿۱۸﴾حقا که انسان کم‌طاقت آفریده شده ﴿۱۹﴾چون شری به او رسد بسیار جزع کند ﴿۲۰﴾و چون خیری به او رسد منع نماید ﴿۲۱﴾مگر آنانکه نماز گذارند ﴿۲۲﴾آنانکه بر نماز مداومت کنند ﴿۲۳﴾و آنانکه در اموالشان حق معین و معلومی است ﴿۲۴﴾برای سائل و محروم ﴿۲۵﴾و آنانکه به روز جزاء تصدیق می‌کنند ﴿۲۶﴾و آنانکه خود از عذاب پروردگارشان هراسانند ﴿۲۷﴾حقا که از عذاب پروردگارشان ایمن نتوان بود ﴿۲۸﴾و آنانکه ایشان فرجهای خود را نگاه دارند ﴿۲۹﴾مگر بر همسرانشان و یا ملک یمینشان که محققا مورد ملامت نباشند ﴿۳۰﴾پس هر که غیر از این بجوید پس همانان تجاوزگرانند ﴿۳۱﴾و آنانکه ایشان به امانتهای خود و پیمان خود رعایت کنانند﴿۳۲﴾و آنانکه ایشان به شهادتهاشان قیام و اقدام کننده‌اند ﴿۳۳﴾و آنانکه ایشان بر نمازشان مواظب و محافظند ﴿۳۴﴾این گروهند که در بهشتها گرامی و محترمند. ﴿۳۵﴾پس چه مرضی است کافران را که در مقابل تو گردن کشیده‌اند ﴿۳۶﴾از راست و چپ دسته‌دسته شد‌ه‌اند ﴿۳۷﴾آیا هر مردی از آنان طمع می‌دارد که داخل بهشت پر نعمت گردد ﴿۳۸﴾نه چنین است زیرا که ما ایشان را آفریدیم از آنچه می‌دانند﴿۳۹﴾
﴿ فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ ٤٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ ٤١ فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَيَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ ٤٢ يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ ٤٣ خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞۚ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ ٤٤ ﴾
پس به پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها قسم نمی‌خورم که محققا ما توانائیم ﴿۴۰﴾بر اینکه ایشان را تبدیل کنیم به بهتر از ایشان و ما خود وامانده نیستیم ﴿۴۱﴾پس ایشان را واگذار، یاوه گویند و بازی کنند تا ملاقات کنند روزی را که وعده داده می‌شوند ﴿۴۲﴾روزی که شتابان از گورها بیرون آیند گوئی به سوی بتان می‌دوند ﴿۴۳﴾در حالیکه دیده‌گانشان فرو افتاده و ذلت ایشان را گرفته، اینست آنروز که وعده داده می‌شدند. ﴿۴۴﴾