سُورَةُ الوَاقِعَةِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١ لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢ خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ ٣ إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا ٤ وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا ٥ فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا ٦ وَكُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ ٧ فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ ٨ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ ٩ وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ ١٠ أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ ١١ فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ ١٢ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ وَقَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ ١٤ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ ١٥ مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ ١٦﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
بنام خدای کامل الذات و الصفات رحمن رحیم. وقتی که واقع شدنی واقع شود ﴿۱﴾نیست برای وقوع آن جای دروغی ﴿۲﴾پست‌کننده و بالا برنده است ﴿۳﴾وقتی است که زمین بلرزد لرزش هول انگیزی ﴿۴﴾و کوهها متلاشی گردد متلاشی عجیبی ﴿۵﴾پس گردی پراکنده گردد ﴿۶﴾و شما سه نوع باشید ﴿۷﴾یاران با میمنت چه یاران با میمنتی ﴿۸﴾و یاران شوم چه یاران شومی ﴿۹﴾و پیش آهنگان که پیشی گرفته‌اند ﴿۱۰﴾آنانند مقربین﴿۱۱﴾در باغ‌های پر نعمت ﴿۱۲﴾آنان گروهی از اولین ﴿۱۳﴾و اندکی از آخرین ﴿۱۴﴾بر کرسی‌های عالی مرصع بافته شدۀ از زر و جواهرات ﴿۱۵﴾روبروی هم تکیه زده‌اند ﴿۱۶﴾
﴿يَطُوفُ عَلَيۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ ١٧ بِأَكۡوَابٖ وَأَبَارِيقَ وَكَأۡسٖ مِّن مَّعِينٖ ١٨ لَّا يُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَلَا يُنزِفُونَ ١٩ وَفَٰكِهَةٖ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ٢٠ وَلَحۡمِ طَيۡرٖ مِّمَّا يَشۡتَهُونَ ٢١ وَحُورٌ عِينٞ ٢٢ كَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَكۡنُونِ ٢٣ جَزَآءَۢ بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ ٢٤ لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا تَأۡثِيمًا ٢٥ إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا ٢٦ وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡيَمِينِ ٢٧ فِي سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ ٢٨ وَطَلۡحٖ مَّنضُودٖ ٢٩ وَظِلّٖ مَّمۡدُودٖ ٣٠ وَمَآءٖ مَّسۡكُوبٖ ٣١ وَفَٰكِهَةٖ كَثِيرَةٖ ٣٢ لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَلَا مَمۡنُوعَةٖ ٣٣ وَفُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ ٣٤ إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ ٣٥ فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡكَارًا ٣٦ عُرُبًا أَتۡرَابٗا ٣٧ لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ ٣٨ ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ ٣٩ وَثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ ٤٠ وَأَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ ٤١ فِي سَمُومٖ وَحَمِيمٖ ٤٢ وَظِلّٖ مِّن يَحۡمُومٖ ٤٣ لَّا بَارِدٖ وَلَا كَرِيمٍ ٤٤ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُتۡرَفِينَ ٤٥ وَكَانُواْ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِيمِ ٤٦ وَكَانُواْ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ ٤٧ أَوَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ ٤٨ قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِينَ وَٱلۡأٓخِرِينَ ٤٩ لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ ٥٠﴾
و پسرهای همیشه جوان بر گرد ایشان می‌گردند ﴿۱۷﴾با کوزه‌های بلورین و ابریق‌های زرین و جامی از شراب معین﴿۱۸﴾از آنها سر درد نکشند و عقل را نبازند ﴿۱۹﴾با میوه‌ها هر چه انتخاب کنند ﴿۲۰﴾و با گوشت پرنده از آنچه میل دارند ﴿۲۱﴾و گرد ایشان بگردند حوران سفید رویان سیاه چشمان ﴿۲۲﴾مانند مروارید مکنون ﴿۲۳﴾بپاداش آن اعمالی که انجام می‌دادند ﴿۲۴﴾در آنجا سخن ناروا و گناه نشنوند ﴿۲۵﴾جز گفتن سلام و جواب سلام ﴿۲۶﴾و یاران با میمنت چه با سعادتند یاران میمنت﴿۲۷﴾در میان درختان سدر بی‌خار ﴿۲۸﴾و درخت موز پر بار ﴿۲۹﴾و سایۀ بلند ممتد ﴿۳۰﴾و آب جاری زلال ﴿۳۱﴾و میوۀ فراوان ﴿۳۲﴾نه قطع شود و نه منع گردد ﴿۳۳﴾و فرش‌های گرانقدر بالای یکدیگر و یا حوریان بلند قد ﴿۳۴﴾بتحقیق ما آنان را ایجاد کردیم ایجاد خاصی ﴿۳۵﴾و آنان را دوشیزگان بکر قرار دادیم﴿۳۶﴾طنازان انس گیرندۀ همسالان ﴿۳۷﴾برای یاران با میمنت ﴿۳۸﴾گروهی از اولین ﴿۳۹﴾و گروهی از آخرین ﴿۴۰﴾و یاران سمت چپ چه یاران سمت چپ ﴿۴۱﴾در حرارت سوزان و آب جوشانند ﴿۴۲﴾و در سایه‌ای از دود غلیظ ﴿۴۳﴾نه سرد گردد و نه مفید ﴿۴۴﴾زیرا ایشان پیش از این عذاب متنعم بودند ﴿۴۵﴾و بر نقض عهد و گناه بزرگ اصرار می‌کردند ﴿۴۶﴾و می‌گفتند آیا چون مردیم و خاک و استخوانها شدیم آیا ما زنده خواهیم شد ﴿۴۷﴾آیا پدران گذشتۀ ما زنده می‌شوند﴿۴۸﴾بگو محققا اولین و آخرین ﴿۴۹﴾البته همگی به وعدۀ روز معلومی جمع گردند ﴿۵۰﴾
﴿ثُمَّ إِنَّكُمۡ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُكَذِّبُونَ ٥١ لَأٓكِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ ٥٢ فَمَالُِٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ ٥٣ فَشَٰرِبُونَ عَلَيۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِيمِ ٥٤ فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِيمِ ٥٥ هَٰذَا نُزُلُهُمۡ يَوۡمَ ٱلدِّينِ ٥٦ نَحۡنُ خَلَقۡنَٰكُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ ٥٧ أَفَرَءَيۡتُم مَّا تُمۡنُونَ ٥٨ ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ ٥٩ نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَيۡنَكُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ ٦٠ عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَكُمۡ وَنُنشِئَكُمۡ فِي مَا لَا تَعۡلَمُونَ ٦١ وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَكَّرُونَ ٦٢ أَفَرَءَيۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ ٦٣ ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّٰرِعُونَ ٦٤ لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَكَّهُونَ ٦٥ إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ ٦٦ بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ ٦٧ أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِي تَشۡرَبُونَ ٦٨ ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ ٦٩ لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡكُرُونَ ٧٠ أَفَرَءَيۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِي تُورُونَ ٧١ ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشُِٔونَ ٧٢ نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَمَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ ٧٣ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ ٧٤ ۞فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ ٧٥ وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِيمٌ ٧٦﴾
آنگاه شما ای گمراهان تکذیب کننده ﴿۵۱﴾از درخت زقوم خواهید خورد ﴿۵۲﴾پس شکم‌ها از آن پر خواهید کرد ﴿۵۳﴾و بر روی آن آب جوشان خواهید نوشید ﴿۵۴﴾پس مانند شتران تشنگی زده بیاشامید ﴿۵۵﴾این است ما حضرشان روز جزاء ﴿۵۶﴾ما شما را آفریدیم پس چرا باور ندارید ﴿۵۷﴾آیا به نظر عقلی دیده‌اید آن نطفه‌ای را که می‌ریزید ﴿۵۸﴾آیا شما آن را خلق می‌کنید و یا ما آفریدگاریم ﴿۵۹﴾ما مقدر کرده‌ایم میان شما مرگ را و ما عاجز نیستیم ﴿۶۰﴾بر اینکه شما را تبدیل به امثال شما کنیم (یعنی شما را ببریم و عدۀ دیگری را بجای شما بیاوریم) و شما را در موجودی که نمی‌دانید ایجاد کنیم (یعنی شما را مسخ کنیم و میمون و بوزینه قرار دهیم) ﴿۶۱﴾و بتحقیق شما آفرینش نخستین و عالم دنیا را دانسته‌اید پس چرا پند نمی‌گیرید ﴿۶۲﴾آیا بدیدۀ فکر دیده‌اید آنچه می‌کارید ﴿۶۳﴾آیا شما آن را می‌رویانید و یا ما رویاننده‌ایم ﴿۶۴﴾اگر بخواهیم آنرا خشک و تباه می‌گردانیم تا به سخنان بیهوده پردازید ﴿۶۵﴾که ما در زیان و غرامت شده‌ایم ﴿۶۶﴾بلکه ما محروم شده‌ایم ﴿۶۷﴾آیا توجه دارید به آبی که می‌آشامید ﴿۶۸﴾آیا شما آن را از ابر فرود آورده‌اید یا ما نازل ساخته‌ایم ﴿۶۹﴾اگر خواسته بودیم آن را تلخ می‌کردیم پس چرا شکر نمی‌گذارید ﴿۷۰﴾آیا توجه دارید به آتشی که می‌‌افروزید ﴿۷۱﴾آیا شما درخت آن را آفریده‌اید و یا ما ایجاد کردیم ﴿۷۲﴾ما آن را مایۀ عبرت و متاعی برای صحرائیان قرار دادیم ﴿۷۳﴾پس بنام پروردگارت که بزرگست تسبیح بگوی ﴿۷۴﴾به مواقع نجوم قسم نمی‌خورم ﴿۷۵﴾و حقا که این قسم سوگندی است بزرگ اگر بدانید ﴿۷۶﴾
﴿إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ كَرِيمٞ ٧٧ فِي كِتَٰبٖ مَّكۡنُونٖ ٧٨ لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ ٧٩ تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٨٠ أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ ٨١ وَتَجۡعَلُونَ رِزۡقَكُمۡ أَنَّكُمۡ تُكَذِّبُونَ ٨٢ فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ ٨٣ وَأَنتُمۡ حِينَئِذٖ تَنظُرُونَ ٨٤ وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَيۡهِ مِنكُمۡ وَلَٰكِن لَّا تُبۡصِرُونَ ٨٥ فَلَوۡلَآ إِن كُنتُمۡ غَيۡرَ مَدِينِينَ ٨٦ تَرۡجِعُونَهَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ ٨٧ فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ ٨٨ فَرَوۡحٞ وَرَيۡحَانٞ وَجَنَّتُ نَعِيمٖ ٨٩ وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ ٩٠ فَسَلَٰمٞ لَّكَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡيَمِينِ ٩١ وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلۡمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ ٩٢ فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِيمٖ ٩٣ وَتَصۡلِيَةُ جَحِيمٍ ٩٤ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡيَقِينِ ٩٥ فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ ٩٦﴾
که حقیقتا این قرآن قرآنی است ارجمند و کثیر الخیر ﴿۷۷﴾در کتابی است محفوظ ﴿۷۸﴾آن را لمس و درک نمی‌کند مگر پاکان ﴿۷۹﴾نازل شده از پروردگار جهانیان ﴿۸۰﴾آیا به این گفتار نو شما بی‌اعتنائید ﴿۸۱﴾و نصیب خود را تکذیب قرار می‌دهید ﴿۸۲﴾: پس چرا وقتی جان به گلو رسید (جرئت تکذیب ندارید ای مکذبین) ﴿۸۳﴾و حال آن که شما در آن هنگام ناظرید ﴿۸۴﴾و ما از شما به محتضر نزدیکتریم ولیکن نمی‌بینید ﴿۸۵﴾پس چرا اگر روز جزاء را باور ندارید و یا مقهور نیستید ﴿۸۶﴾جان را بر نمی‌گردانید اگر راست گوئید ﴿۸۷﴾پس اگر محضر از مقربین باشد ﴿۸۸﴾برای او راحتی و ریحان خوشبو و باغ پر نعمت است ﴿۸۹﴾و اما اگر محتضر از یاران سمت راست باشد ﴿۹۰﴾پس سلام و سلامتی برای تو از یاران دست راست ﴿۹۱﴾و اما اگر از تکذیب کنندگان گمراه باشد ﴿۹۲﴾پس ما حضری او از آب جوشان است ﴿۹۳﴾با ورود به دوزخ ﴿۹۴﴾حقا که این همان حقیقت یقینی است ﴿۹۵﴾پس تسبیح کن بنام پروردگارت که بزرگست ﴿۹۶﴾.