سُورَةُ الهُمَزَةِ
بسم الله الرحمن الرحیم
﴿ وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفِۡٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩ ﴾
به نام خداوند بخشندۀ مهربان
و ای بر هر عیجبوی طعن‌زن ﴿۱﴾آنکه مالی را جمع کرد و شمرد ﴿۲﴾خیال کرد مال او او را پاینده می‌دارد ﴿۳﴾نه چنین است حتماً در حطمه افکنده شود ﴿۴﴾و چه دانی که حطمه چیست ﴿۵﴾آتش افروختة خداست ﴿۶﴾آن آتشی که بر دلها مسلط شود ﴿۷﴾براستی که آن آتش بر ایشان در بسته است ﴿۸﴾در میان ستونها کشیده شده﴿۹﴾.