سُورَةُ الشَّمۡسِ

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا ١ وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا ٢ وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا ٣ وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا ٤ وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا ٥ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا ٦ وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا ٧ فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا ٨ قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا ٩ وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا ١٠ كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ ١١ إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا ١٢ فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا ١٣ فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا ١٤ وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا ١٥﴾

به نام خداوند بخشندۀ مهربان

بنام خدای کامل‌ الذات و الصفات رحمن رحیم. قسم به خورشید و تابشش ﴿۱﴾و به ماه چون بدنبال خورشید آید ﴿۲﴾و به روز چون جلوه دهدش ﴿۳﴾و به شب چون بپوشاندش ﴿۴﴾و به آسمان و آنکه بنایش کرده ﴿۵﴾و به زمین و آنکه آنرا گستردش ﴿۶﴾و به جان و آنکه آنرا پرداختش ﴿۷﴾که بدکاری و پرهیزکاریش را به وی إلهام نموده ﴿۸﴾که هر کس آنرا مصفی کند رستگار شده ﴿۹﴾و محققا هر کس آنرا گول زند هلاک گردیده. ﴿۱۰﴾قوم ثمود بطغیان خود تکذیب انبیاء نمود ﴿۱۱﴾هنگامی که بدبخت‌ترین آنان قیام کرد ﴿۱۲﴾پس رسول خدا به آنان گفت: شتر خدا را با آشامیدنش بگذارید ﴿۱۳﴾پس او را تکذیب کردند و شتر را پی کردند تا پروردگارشان غضبشان کرد بسبب گناهانشان و کارشان را یکسره ساخت ﴿۱۴﴾و خدا از فرجام آن نمی‌ترسد﴿۱۵﴾.