(۵۰)- (خطبه‌ی- ۷۷) دعای خود علیس به درگاه حق تعالیأ

(۱)اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى ما أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّى، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَىَّ بِالْمَغْفِرَةِ، (۲)اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى ما ‏وَاَيْتُ‏ مِنْ نَفْسِى وَلَمْ تَجِدْ لَهُ وَفاءً عِندِى، (۳)اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى ما تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ ‏بِلِسانِى‏ ثُمَّ خالَفَهُ قَلْبِى، (۴)اللَّهُمَّ اغْفِرْ لىِ ‏رَمَزاتِ‏ ‏الْأَلْحاظِ، وَ‏سَقَطاتِ‏ ‏الاَلْفاظِ، وَ‏شَهَواتِ‏ ‏الْجَنانِ‏، وَ‏هَفَواتِ‏ ‏اللِّسانِ‏.

[(۱) بار خدايا آنچه را كه تو از من به آن آگاه‏ترى بر من ببخشاى! و اگر بار ديگر به سوى‏آن باز گردم، تو هم مغفرت خود را باز گردان! (۲) خداوندا ! آنچه را از كارهاى نيک كه تصميم گرفته‏ام و انجام نداده‏ام ببخش. (۳) خداوندا ! آنچه را با زبان به تو تقرب مى‏جويم و قلبم با آن همآهنگ نيست مورد مغفرت‏خويش قرار بده! (۴) الهى! نگاه‌هاى اشارت آميز، سخنان بى فايده و خواسته‏هاى نابجاى دل و لغزش‌هاى زبان را بر من ببخش.]