(۳۲)- (مكتوب - ۵۲) اوقات معيّن نمازهای پنج گانه‌ی روز و شب در پنج وقت

(۱)أَمَّا بَعْدُ، فَصَلُّواْ بِالنّاسِ الظُّهْرَ حَتّى ‏تَفِى‏ءَ الشَّمْسُ ‏مِثْلَ‏ ‏مَرْبِضِ‏ ‏الْعَنْزِ، وَصَلُّواْ بِهِمُ الْعَصْرَ وَالشَّمْسُ بَيْضاءُ حَيَّةٌ فِى عُضْوٍ مِنَ النَّهارِ حِينَ يُسارُ فِيها فَرْسَخانِ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِينَ يُفْطِرُ الصّائِمُ وَ‏يَدْفَعُ‏ ‏الْحآجّ‏ ‏إِلى ‏مِنىً‏ وَصَلُّواْ بِهِمُ الْعِشاءَ حِينَ يَتَوارَى الشَّفَقُ إِلى ثُلْثِ اللَّيْلِ، وَصَلُّوا بِهِمُ الْغَداةَ وَالرَّجُلُ يَعْرِفُ وَجْهَ صاحِبِهِ، (۲)وَ‏صَلُّوا ‏بِهِمْ‏ ‏صَلاةَ ‏أَضْعَفِهِمْ‏ وَ‏لا ‏تَکُونُواْ ‏فَتّانِينَ‏.

[(۱) نماز ظهر را تا هنگامی که خورشيد به اندازه طول خوابگاه گوسفندی[از نصف النهار] گذشته باشد، با مردم بخوانيد. نماز عصر را هنگامی برايشان به جا آوريد که خورشيد هنوز کاملا زنده و قسمتی از روز باقی است، به گونه‌ای که می‌توان تا غروب دو فرسخ راه را طی کرد. نماز مغرب را برايشان موقعی انجام دهيد که روزه دار افطار می‌کند و حاجی از عرفات [به جانب مشعرالحرام و از آن جا] به سوی منی حرکت می‌نمايد. نماز عشاء را از هنگامی که شفق پنهان می‌گردد تا يک ثلث از شب با آنان بخوانید. [و اما] نماز صبح را وقتی بايد برايشان بخوانيد که شخص می‌تواند صورت رفيقش را ببيند و او را بشناسد [اما چگونگی نماز جماعت در زودخواندن و يا طول دادن آن] بايد مانند نمازی باشد که ناتوان‌ترين مامومين می‌تواند بخواند و هرگز فتنه‌گر مباشيد.]