(۳۶)- (خطبه‌ی- ۱۳۴) وصف عمرس هنگام جنگ با رومیان

(۱)وَقَدْ تَوَکَّلَ اللَّهُ لِأَهْلِ هذَا الدِّينِ بِإِعْزازِ ‏الْحَوْزَةِ، وَسَتْرِ الْعَوْرَةِ، (۲)وَالَّذِى نَصَرَهُمْ وَهُمْ قَلِيلٌ لا يَنْتَصِرُونَ، وَمَنَعَهُمْ وَهُمْ قَلِيلٌ لا يَمْتَنِعُونَ، حَىٌّ لا يَمُوتُ. (۳)إِنَّكَ مَتى تَسِرْ إِلى هذَا الْعَدُوِّ ‏بِنَفْسِكَ فَتَلْقَهُمْ فَتُنکَبْ، لا تَکُنْ ‏لِلْمُسْلِمِينَ‏ ‏‏کانِفَةٌ‏ دُونَ أَقْصى بِلادِهِمْ، لَيْسَ بَعْدَكَ مَرْجِعٌ يَرْجِعُونَ إِلَيْهِ، (۴)‏فَابْعَثْ‏ ‏إِلَيْهِمْ‏ رَجُلًا مِحْرَباً، وَ‏احْفِزْ مَعَهُ ‏أَهْلَ‏ ‏الْبَلاءِ وَالنَّصِيحَةِ، ‏فَإِنْ‏ ‏أَظْهَرَ ‏اللَّهُ‏ فَذاكَ ما تُحِبُّ، وَإِنْ تَکُنِ الْأُخْرى کُنتَ ‏رِدأً لِلنّاسِ، وَ‏مَثابَةً لِلْمُسْلِمِينَ.

[(۱)و یقیناً توکّل اهل اسلام به خدا موجب شده که الله حدود و نواحيشان را حفظ کند، عورتشان را بپوشاند، (۲)و خدا آن‌ها را ياری کرد در زمانی که کم بودند و نمی‌توانستند(از دشمن) انتقام بگیرند، آن‌ها را از مغلوب شدن باز داشت در حالی که کم بودند و توانایی دفاع(از خود را) نداشتند، خدا زنده است و هرگز نمی‌ميرد، (۳)تو خود(ای عمر) اگر به سوی اين دشمن روانه شوی و در ملاقات با ايشان مغلوب شوی، برای مسلمانان شهرهای دور دست و سرحدها یاوری نمی‌ماند، بعد از تو مرجعی نيست که به آنجا مراجعه نمايند، (۴)پس مرد جنگ ديده و دليری به سوی ايشان بفرست، به همراهی او روانه کن کسانی را که تحمّل بلا و سختی جنگ را داشته و پند و اندرز را بپذيرند، پس اگر خدا (او را)غالب گردانيد، همان است که ميل داری، اگر واقعه‌ی ديگری پيش آيد، تو ياور مسلمانان خواهی بود.]