(۱۵)- (خطبه- ۸۴) توحید و شرک و اندرز به مردم

(۱)وَأَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، الْأَوَّلُ لا شَىْ‏ءَ قَبْلَهُ، وَالاخِرُ لا غايَةَ لَهُ، (۲)لا تَقَعُ الْأَوْهامُ لَهُ عَلى صِفَةٍ، وَلا ‏تَعْقِدُ الْقُلُوبُ مِنْهُ عَلى کَيْفِيَّةٍ، وَلا تَنالُهُ التَّجْزِئَةُ وَالتَّبْعِيضُ، وَلا تُحِيطُ بِهِ الْأَبْصارُ وَالْقُلُوبُ. (۳)فَاتَّعِظُوا عِبادَ اللَّهِ بِالْعِبَرِ النَّوافِعِ، وَاعْتَبِرُوا ‏بِالاىِ‏ السَّواطِعِ، وَازْدَجِرُوا بِالنُّذُرِ ‏الْبَوالِغِ‏، وَانتَفِعُوا بالذِّکْرِ وَالْمَواعِظِ، (۴)فَکَأَنْ قَدْ عَلِقَتْکُمْ ‏مَخالِبُ‏ الْمَنِيَّةِ، وَانقَطَعَتْ مِنْکُمْ عَلائِقُ الْأُمْنِيَّةِ، وَدَهَمَتْکُمْ مُفْظِعاتُ الْأُمُورِ، وَالسِّياقَةُ إِلَى ‏الْوِرْدِ الْمَوْرُودِ، (۵)وَ‏کُلّ‏ ‏نَفْسٍ‏ ‏مَعَها ‏سَائِقٌ‏ ‏وَ ‏شَهِيدٌ: سائِقٌ يَسُوقُها إِلى مَحْشَرِها، وَشاهِدٌ يَشْهَدُ عَلَيْها بِعَمَلِها. (۶)دَرَجاتٌ مُتَفاضِلاتٌ، وَمَنازِلُ مُتَفاوتاتٌ، (۷)لا يَنقَطِعُ نَعِيمُها، وَلا يَظْعَنُ مُقِيمُها، وَلا يَهْرَمُ خالِدُها، وَلا ‏يَبْأَسُ‏ ساکِنُها.

[(۱)و شهادت می‌‏دهم که جز الله‌تعالی فرمان روا و فریادرسی نيست، يگانه‌ای است که شريک ندارد، اوّل است که پيش از او چيزی نبوده، آخر است که برای او حد و انتهایی نيست، (۲)اندیشه‌ها و تصوّرها به هيچ يک از صفات او نمی‌رسند، و دل‌ها او را به کيفيت و چگونگی تصديق نمی‌نمايند، تجزیه و تبعيض برای او روا نيست، چشم‌ها و دل‌ها به او احاطه ندارند، (۳)بندگان خدا! از مواعظه‌های سودمند پند پذير باشيد، از علامت‌های درخشنده و آشکار(آيات و احادیث) عبرت گيريد، از هر گونه انذار که(در قرآن و سنت) وارد شده دوری کنيد، از ياد آوری و پندها بهره‏مند گرديد، (۴)گويا چنگال‌های مرگ به شما درآويخته است و علاقه و دل بستگی به آرزو از شما جدا گرديده، کارهای سخت رسوا کننده و سوق دادن به جايی(قيامت) که وارد شدنی است، شما را فرا گرفته، (۵)و با هر کس يک راننده و يک شهادت دهنده‌ای هست، راننده‌ای که او را به محشر می‌راند، شهادت ‏دهنده‌ای که به کردار(نيک و بد) او گواهی می‌دهد، (۶)بهشت دارای درجه و پايه‏هایی است که بر يکديگر برتری دارد، دارای منزل‌هایی هست که از هم امتياز دارد(به جهت مراتب درجه‌ی ايمان هر کس)، (۷)آسايش و خوشی در آن زایل نمی‌گردد(از بین نمی‌رود)، مقيم در آن کوچ نمی‌کند و از آنجا بيرون نخواهد شد، جاويد در آن پير نمی‌شود، ساکن در آن فقير نمی‌گردد.]