(۳۴)- (خطبه‌ی- ۳۷) وصف ابوبكر صدیقس

(۱)فَقُمْتُ بِالْأَمْرِ حِينَ ‏فَشِلُواْ، وَ‏تَطَلَّعْتُ‏ حِينَ ‏تَقَبَّعُوا، ‏وَ ‏نَطَقْتُ‏ ‏حِينَ‏‏‏‏تَعْتَعُوا‏، وَمَضَيْتُ بِنُورِ اللَّهِ حِينَ وَقَفُوا، وَکُنْتُ أَخْفَضَهُمْ صَوْتاً، وَأَعْلاهُمْ ‏فَوْتاً، (۲)‏فَطِرْتُ‏ ‏‏بِعِنانها‏، وَ‏اسْتَبْدَدْتُ‏ ‏بِرِهانها، ‏کَالْجَبَلِ‏ ‏لا ‏تُحَرِّکُهُ‏ ‏الْقَواصِفُ‏، ‏وَ‏لا ‏تُزِيلُهُ‏ ‏الْعَواصِفُ‏، (۳)‏لَمْ‏ ‏يَکُنْ‏ ‏لِأَحَدٍ ‏فِىّ‏ ‏مَهْمَزٌ، ‏وَ ‏لا ‏لِقائِلٍ‏ ‏فِىّ‏ ‏مَغْمَزٌ. (۴)الذَّلِيلُ عِنْدِى عَزِيزٌ حَتّى آخُذَ الْحَقَّ لَهُ، وَالْقَوِىُّ عِنْدِى ضَعِيفٌ حَتّى آخُذَ الْحَقَّ مِنْهُ، (۵)رَضِينا عَنِ اللَّهِ ‏قَضاءَهُ‏، وَسَلَّمْنا لِلَّهِ أَمْرَهُ. (۶)أَتَرانِى أَکْذِبُ عَلى رَسُولِ اللَّهِ؟ ج وَاللَّهِ لَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ فَلا أَکُونُ أَوَّلَ مَنْ کَذَبَ عَلَيْهِ، (۷)فَنَظَرْتُ فِى أَمْرِى فَإِذا طاعَتِى قَدْ سَبَقَتْ بَيْعَتِى، وَإِذَا الْمِيثاقُ فِى عُنُقِى لِغَيْرِى.

[(۱) آن دم كه همه از ترس در خانه نشسته بودند من قيام كردم، آنگاه كه همگى خودرا پنهان كرده بودند من آشكارا به ميدان آمدم، همان زمان كه همه لب فرو بسته بودند من سخن گفتم، آن وقت كه جمعيت همه توقف‏كرده بودند من با راهنمائى نور خدا به راه افتادم! فرياد نمى‏زدم، صدايم از همه آهسته‏تر، اما از همه پيشگام‌تر بودم، (۲) زمام امر را به دست گرفتم و پرواز کردم و جائزه سبقت در فضائل را بردم. همانند كوهى كه تندبادها آن را به حركت در نمى‏آورد، طوفان‌ها آن را از جاى‏ بر نمى‏كند، (۳) هيچكس نمى‏توانست عيبى در من بيابد، و هيچ سخن چينى جاى طعن در من‏نمى‏يافت. (۴)ستمديدگانى كه در نظرها ذليل و پستند از نظر من عزيز و محترمند، تا حقشان را بگيرم، نيرومندان ستمگر در نظر من حقير و پستند، تا حق ديگران را از آن‌ها بستانم. (۵)در برابر فرمان خدا راضىو تسليم امر او هستيم، (۶) آيا گمان مى‏كنيد ممكن است من به‏رسول خدا ج دروغ ببندم؟! به خدا سوگند!من نخستين كسى هستم كه وى را تصديق كردم و هرگز من اول كسى نخواهم‏بود كه او را تكذيب نمايم.(۷)در كار خود انديشه كردم ديدم ديدم اطاعت و پيروی از فرمان رسول ج بر من واجب است، (ابوبکرس را)تصديق (و با او)بيعت کردم، و بر طبق عهد و پيمان خود با او رفتار نمودم.]