(۲۲)- (سخن- ۳۶۲) هیچ كس بیهوده نیامده كه بیهوده رود

(۱)أَيُّهَا النَّاسُ، اتَّقُواْ اللَّهَ فَما خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً ‏فَيَلْهُوَ، وَلا تُرِكَ سُدىً ‏فَيَلْغُوَ، (۲)وَما دُنْياهُ الَّتِى تَحَسَّنَتْ لَهُ ‏بِخَلَفٍ‏ مِنَ الاخِرَةِ الَّتِى قَبَّحَها سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ، (۳)وَمَا الْمَغْرُورُ الَّذِى ظَفِرَ مِنَ الدُّنْيا بِأَعْلى هِمَّتِهِ کَالاخَرِ الَّذِى ظَفِرَ مِنَ الاخِرَةِ بِأَدْنى ‏سُهْمَتِهِ‏.

[(۱) اى مردم!از خدا بترسيد!هيچ كس بيهوده و عبث آفريده نشده كه به لهو وبازى پردازد، و سر خود رها نگرديده تا بكارهاى لغو و بى ارزش مشغول شود(۲) دنيای دلپسندش جای آخرتی که با بدنگری زشت در نظرش جلوه کرده است نگيرد، (۳) آن مغروری که به دنيا ظفر يافته بلندهمت‌تر از آن کسی نيست که به کمترين سهم از آخرت دست پيدا کرده است.]