(۱)- (خطبه – ۴۵) وصف الله تعالیأ

(۱)الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ ‏مَقْنُوطٍ مِن رَّحْمَتِهِ، وَلا مَخْلُوٍّ مِن نِعْمَتِهِ، وَلا مَأيُوسٍ مِنْ مَغْفِرَتِهِ، وَلا ‏مُسْتَنْکَفٍ‏ عَنْ عِبادَتِهِ، الَّذِى لا تَبْرَحُ مِنْهُ رَحْمَةٌ، وَلا تُفْقَدُ لَهُ نِعْمَةٌ. (۲)وَالدُّنْيا دارٌ ‏مُنِىَ‏ ‏لَهَا ‏الْفَناءُ، وَلِأَهْلِها مِنْهَا ‏الْجَلاءُ، وَهِىَ حُلْوَةٌ ‏خَضِرَةٌ، وَقَدْ عَجِلَتْ لِلطَّالِبِ، وَ‏الْتَبَسَتْ‏ ‏بِقَلْبِ‏ ‏النَّاظِرِ، (۳)فَارْتَحِلُوا مِنْها بِأَحْسَنِ ما بِحَضْرَتِکُم مِنَ الزّادِ، وَلا تَسْأَلُوا فِيها فَوْقَ ‏الْکَفافِ‏، وَلا تَطْلُبُوا مِنْها أَکْثَرَ مِنَ ‏الْبَلاغِ.

[(۱)سپاس لایق خداوندی است که هيچ کس مأيوس از رحمت او نيست، نعمت او همه را شامل است، از آمرزش او احدی نوميد نبوده، پرستش او برای کسی سبب سرشکستگی نمی‌باشد، خدائی که از رحمت دريغ نمی‌کند، نعمت او زوال نمی‌پذيرد. (۲) دنيا سرایی است فناپذیر، برای آن و برای اهلش رخت بر بستن مقدر گرديده است، آن(دنیا در نظر اهل غفلت) خوشگوار و سبز و خرم است، (سبب گول زدن و غافل نمودن آن اين است که) شتابان به سراغ خواهان و طالبش می‌آيد، علاقه و محبت خود را به دل نظر کننده وارد می‌کند، (۳)پس(مردم) کوچ کنيد از آن(دلبند فریبنده) و از بهترين متاع خود(پرستش خالق و خدمت به خلق) توشه برداريد، در آن بيش از حاجت نطلبيد، زيادتر از آنچه به شما رسيده نخواهيد.]