(۲۰)- (خطبه- ۵۰) فتنه و فساد و دلیل اختلاط حق و باطل

(۱)إِنَّما بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْواءٌ تُتَّبَعُ، وَأَحْکامٌ تُبْتَدَعُ، يُخالَفُ فِيها کِتابُ اللَّهِ، وَيَتَوَلّى عَلَيْها رِجالٌ رِّجالًا عَلى غَيْرِ دِينِ اللَّهِ، (۲)فَلَوْ أَنَّ الْباطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزاجِ الْحَقِّ لَمْ يَخْفَ عَلَى ‏الْمُرْتادِينَ‏، وَلَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ ‏لَبْسِ‏ الْباطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ الْمُعانِدِينَ، (۳)وَلکِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هذا ‏ضِغْثٌ‏ وَمِنْ هذا ضِغْثٌ ‏فَيُمْزَجانِ‏! فَهُنالِكَ يَسْتَوْلِى الشَّيْطانُ عَلى أَوْلِيائِهِ، وَيَنْجُو الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى.

[(۱) همواره آغاز پيدايش فتنه‏ها، پيروى از هوس‌هاى آلوده و احكام و قوانين مجعول‏و اختراعى است، احكامى كه با كتاب خدا مخالفت دارد، و گروهی از مردم ديگران را با خواهش‌ها و حکم‌های خلاف دين، ياری و پيروی می‌‏کنند. (۲) اگر باطل از حق كاملا جدا مى‏گرديد، راه حق بر خواهان آن پوشيده نمی‌گرديد، اگر حق در ميان باطل پنهان نمی‌‏بود، دشمنان نمی‌توانستند از آن بدگویی کنند، (۳)ولى قسمتى ازحق و قسمتى از باطل را مى‏گيرند و به هم مى‏آميزند. اينجا است كه شيطان بر دوستان خودچيره مى‏شود و تنها آنان كه مورد رحمت‏خدا بوده‏اند نجات مى‏يابند.]