(۱۴)- (خطبه- ۸۲) توحید، توكّل، توسّل

(۱)الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى ‏عَلا ‏بِحَوْلِهِ‏، وَ‏دَنا ‏بِطَوْلِهِ‏، مانِحِ کُلِّ غَنِيمَةٍ وَفَضْلٍ، وَکاشِفِ کُلِّ عَظِيمَةٍ وَ‏أَزْلٍ، (۲)أَحْمَدُهُ عَلى عَواطِفِ کَرَمِهِ، وَ‏سَوابِغِ‏ ‏نِعَمِهِ‏، وَاُومِنُ بِهِ ‏أَوَّلًا ‏بادِياً، وَأَسْتَهْدِيهِ قَرِيباً هادِياً، وَأَسْتَعِينُهُ قاهِراً قادِراً، وَأَتَوَکَّلُ عَلَيْهِ کافِياً ناصِراً، (۳)وَ‏أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، أَرْسَلَهُ لِإِنفاذِ أَمْرِهِ، وَ‏انهاءِ ‏عُذْرِهِ‏، وَتَقْدِيمِ نُذُرِهِ.

[(۱)سپاس خداوندی را سزاوار است که به قدرت و توانایی خود غالب، به فضل و احسانش نزديک است، بخشنده است هر فایده و سودی را، دفع کننده‌ی هر بلای بزرگ و سخت است، (۲)بر احسان‌های پی در پی و نعمت‌های واسعه‌اش او را حمد می‌نمايم، به او ايمان می‌آورم که اوّل و هويدا است، از او راه هدايت را می‌طلبم که نزديک و راهنما است، از او ياری می‌جويم که غالب و توانا است، به او توکّل می‌نمايم که کافی و ياور است، (۳)و شهادت می‌دهم که محمّد ج بنده‌ی و فرستاده‌ی او است، او را برای انجام امر و فرمانش، تبليغ حجت و دليلش، و ترسانیدن از عذابش، پيش از روز رستاخيز فرستاده است.]