خورشیدهای هستی
رئیس بزرگ‌ترین خبرگزاری فضایی جهان که برجسته‌ترین دانشمند فضاشناس می‌باشد، در پاسخ به سؤالی راجع به اخترهای آسمانی و مجموعه‌های درخشان به رنگ قرمز و سفید و سیاه گفت: خورشیدهای نورانی، سه دسته هستند؛ برخی از آنها مانند خورشید زمین، دارای رنگ قرمز هستند و نصف عمر خود را سپری کرده‌اند یعنی پنجاه میلیارد سال از عمر آنها باقی است.
برخی دیگر از خورشیدها، پس از طی دوران انتشار نور قرمز، حجم آنها بسیار بزرگ شده و از حد معقول می‌گذرند، سپس ناگهان کوچک شده و به ۱/۱۰۰ حجم اولیه خویش می‌رسند. در این حال، نور سفیدی از آنها ساطع شده که دمای آن بسیار بالاتر از نور قرمز است. سطح خود آنها نیز سفیدرنگ می‌شود.
پس از آن، همین خورشید به مرحله تراکم و فشردگی می‌رسد و همانند یک مترمکعب آهن که در اثر تراکم به اندازه‌ای کوچک گردد که با ذره‌بین نیز قابل مشاهده نباشد، فشرده می‌شود.
تراکم و فشردگی این خورشید به حدی است که قدرت جاذبه آن چنان افزایش می‌یابد، که پرتوهای نوری قدرت خروج و انتشار نخواهند داشت.
امروزه به این خورشیدها، که حالت تاریک پیدا کرده‌اند، چاله‌های فضایی (سیاه) گفته می‌شود. قدرت جذب این چاله‌ها چنان قوی است که اگر زمین در میدان مغناطیسی آن قرار گیرد، حجم خود را از دست داده و به اندازه یک تخم مرغ کوچک می‌شود. البته همان وزن قبلی را داراست. تصور چنین حالتی بسیار شگفت‌انگیز است که زمین به همراه پنج قاره خشکی و اقیانوس‌ها و دریاهای سطح آن که ۴/۵ مساحت آن را به خود اختصاص داده‌اند، در صورت جذب شدن توسط چاله‌های سیاه، به اندازه یک تخم مرغ کوچک گردد.
پس مرحله سوم و در واقع نوع سوم خورشید، زمانی پدید می‌آید که نور از آن خارج نشده [۳۲]و قدرت جاذبه بسیار شگفت و حرارت بسیار بالایی داشته باشد.
چه عکس‌العملی خواهیم داشت، اگر حدیث شریف زیر را بخوانیم که به این حقیقت در هزار و چهارصد سال پیش اشاره داشته است، در ترمذی آمده است که ابوهریره روایتی را از پیامبر ج نقل کرده است که فرمود: «هزار سال در آتش دمیده شد تا به سرخی گرایید، هزار سال دیگر در آن دمیده شد تا سفید گشت و هزار سال دیگر نیز در آن دمیده شد تا سیاه گشت و کاملاً تاریک شد» [۳۳].
این حدیث یکی از دلایل نبوت پیامبر ج است، زیرا ایشان از کجا می‌دانست که هزار سال در آتش دمیده شده و قرمزرنگ گشته است؟
امام مُناوی در کتاب «فیض القدیر» در شرح این حدیث می‌فرماید: «ظاهر حدیث نشان می‌دهد که منظور پیامبر ج از هزارسال، تکثیر و مبالغه بوده و زمان طولانی را مدنظر داشته است» [۳۴].
پس آسمان‌ها و هرچه در آن است، از جمله کهکشان‌ها، گازها، ستارگان، سیارگان، برج‌ها، دنباله‌دارها، خورشیدها و ماه‌ها.
و زمین و هر چه در آن است، از جمله؛ کوه‌ها، دشت‌ها، دریاها، رودها، ماهی‌ها، پرندگان، گیاهان و گل‌ها، جانوران، شب و روز و خورشید و ماه.
و انسان با خلقت و سرشت و هیکل و اعضا و همسر و فرزندان‌اش همه و همه بر وجود خداوند دلالت دارند و به‌سوی او رهنمود می‌شوند و از کمال او و ظهور صفات او در پدیده‌ها خبر می‌دهند. چرا که خلقت بر خالق و سازه بر سازنده، نظام بر نظم، حرکت بر محرک، گام‌ها بر مسیر و آب بر وجود تشنگان دلالت دارد. آیا آسمان دارای برج‌ها و زمین دارای گذرگاه‌ها بر آفریننده‌ای حکیم و آگاه، دلالت ندارند؟
بپرس از دشت سبز‌رنگ و از آب جاری
از صحراها و کوه‌های یخ‌مانند
از مرغزار زیبا و از شکوفه و شبنم
از شب و روز و پرندگان آوازخوان
و نیز از دَم حیات و زمین و آسمان
و از هر چه پرسی، حمد و ستایش خدا می‌شنوی
خورشید و ماه از جلوه‌های حکمت اویند
و خشکی و دریا فیضی از بخشش او
پرنده تسبیح او و کشت‌ها تقدیس او
و موج دریا تکبیر گویند و ماهی‌ها مناجاتش کنند
مورچه در زیر صخره سیاه بی‌زبان مجد او گوید
و زنبور از میان کندوی خویش بانگ حمد گشوده است
پروردگار آسمان و زمین است که برای برتری او
انس و جن و سرزمین‌ها خاضع شده‌اند
مردمان به آشکارا نافرمانی‌اش کنند و او می‌پوشد
بندگان از یادش برند اما او فراموششان نمی‌کند
* * *
[۳۲] قدرت جذب چاله‌های سیاه به قدری است که اگر پرتوهای نوری از کنار آن عبور کنند جذب آن می‌شوند و اگر فاصله بیشتر باشد، مسیرشان تغییر می‌یابد (مترجم). [۳۳] به روایت ترمذی، حدیث شماره ۲۵۹۱. [۳۴] فیض القدیر، ج ۳، ص ۸۰.