شگفتیهای خداوند در جهان آفرینش

پرنده شکاری دریایی (پرستوی دریایی)

نوعی پرنده به اسم پرستوی دریایی وجود دارد که از سرما می‌گریزد. به همین علت از شمال آسیا و آمریکا به مناطق گرم در جنوب کره زمین مهاجرت می‌کند. بنابراین پرستوی دریایی ۱۹ هزار کیلومتر در کوچ‌های زمستانی و تابستانی پرواز می‌کند ولی این پرنده توشه‌ای با خود بر نمی‌دارد و اثری از آب بر روی بال‌هایش باقی نمی‌ماند چونکه اگر اثری از آب بر روی بال‌هایش باقی می‌ماند مثلاً اگر در آب فرو می‌رفت آب در بال‌هایش رخنه کرده، و آنرا سنگین می‌کرد و نمی‌توانست دیگر پرواز کند.

دانشمندان پرنده شناس می‌گویند که: «تمامی پرندگان دریایی پرهایشان با آب خیس نمی‌شود و مطلقاً هیچ اثری از آب بر روی آن باقی نمی‌ماند، چون این‌ها از ماهی‌های دریایی تغذیه می‌کنند».

این پرستوی دریایی بعضی از پرندگان شکاری را دنبال می‌کند وقتی این پرندگان یک ماهی را از آب صید کردند و خواستند که برای جوجه‌هایشان ببرند، پرستوی دریایی در هوا به آنها حمله می‌کند و آنها ترسیده و شکار را می‌اندازند و این پرنده قبل از اینکه ماهی به آب برسد آنرا می‌گیرد آیا این برای یک خلبان امکان ‌پذیر است که بعد از آنکه شکار از دهان پرنده شکاری افتاد و قبل از آنکه به آب برسد آنرا بگیرد و در آسمان پرواز کند؟

نوع دیگری از پرندگان از منطقه منجمد شمالی به منطقه منجمد جنوبی مهاجرت می‌کنند و در این مهاجرت ۳۲ هزار کیلومتر را سپری می‌کنند. شاید کسی بپرسد که دانشمندان چگونه آنرا می‌دانند؟ گفته می‌شود که پرندگانی را در منطقه جنوب زمین از جوجه‌هایشان می‌گیرند و حلقه‌های معدنی که روی آنها رمزهای نوشته شده‌ای قرار دارد بر پاهای این پرندگان می‌بندند و به این ترتیب دانشمندان هجرت این پرندگان و مقدار مسافتی را که طی کرده‌اند می‌فهمند.

نوع دیگری از پرندگان مسافت ۴ هزار کیلومتر را طی می‌کنند بدون اینکه چیزی بخورند و بعضی دیگر ۸۶ ساعت مستمر پرواز می‌کنند. خداوند می‌فرماید:

﴿أَوَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ فَوۡقَهُمۡ صَٰٓفَّٰتٖ وَيَقۡبِضۡنَۚ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱلرَّحۡمَٰنُۚ﴾[الملک: ۱۹].

و همچنین می‌فرماید:

﴿أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱلطَّيۡرُ صَٰٓفَّٰتٖۖ﴾[النور: ۴۱].

«آیا ندیدی که هر کس در آسمان‌ها و زمین است تا مرغ که در هوا پر گشاید همه به تسبیح و ثنای خدا مشغولند».

و معنی «صافات» این است که هنگام پرواز بال‌هایشان را می‌گشایند.

و خداوند متعال می‌فرماید:

﴿أَلَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلطَّيۡرِ مُسَخَّرَٰتٖ فِي جَوِّ ٱلسَّمَآءِ مَا يُمۡسِكُهُنَّ إِلَّا ٱللَّهُۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ٧٩﴾[النحل: ۷۹].

«آیا در مرغان هوا نمی‌نگرید که جوّ آسمان مسخر آنهاست و بجز خدا کسی نگهبان آنها نیست. در این امر برای مؤمنان نشانی از قدرت حق پدیدار است».

این سه آیه محکم و واضح و روشن ما را به تفکر در مورد پرندگان مثل سایر خلقت‌های خداوند متعال بر می‌انگیزد.