ماهی‌های بزرگ
یکی از نشانه‌های خداوند که دلالت بر عظمت او می‌کنند این ماهی‌های بزرگ هستندکه اقیانوس‌ها را می‌پیمایند چیزی که در اینجا قابل توجه است این است که یک نوع از این ماهی‌ها که ماهی‌های کبود رنگ می‌باشند طبق برآورد علما تعدادشان بالغ بر ۱۵۰ هزار می‌باشد و این ماهی کبود رنگ ۱۳۰ تن وزن دارد و طول آن بالغ بر ۳۵ متر می‌باشد! اگر وزن این ماهی را در ماهی‌های دیگر ضرب کنی، رقم بزرگی به دست می‌آید و اگر وزن آنرا بر انسهان‌های روی زمین تقسیم کنی به هر انسانی از ۶ هزار میلیون، ۴ کیلوگرم می‌رسد.
این ماهی فقط یک بار بچه به دنیا می‌آورد و وقتی که در شکم مادرش به صورت جنین می‌باشد طول آن از یک سانتی متر تجاوز نمی‌کند در حالی که بعد از ولادت طول آن به ۷ متر می‌رسد. و وزن آن ۲ تن می‌باشد. و این ماهی قادر است که بیشتر از ۳۰ دقیقه در آب بماند و امّا انسان قادر نیست که بدون تنفس بیشتر از ۳ دقیقه در آب بماند. و این به خاطر شیوه آفرینش این ماهی می‌باشد که اکسیژنی را که استنشاق می‌کند در عضلات و در خونش یا در برجستگی‌های گردنش ذخیره می‌کند و ده درصد از آنرا در ریه‌هایش ذخیره می‌کند واین ماهی غول‌پیکر کره زمین را از شمال به جنوب طی می‌کند وبه‌سوی قطبین (قطب شما و قطب جنوب) می‌رود و به خط استواء باز می‌گردد و چنانکه معلوم است در دریاها تغییرات دمایی بسیاری وجود دارد و یک لایه از چربی ماهی‌ها را از سرما حفظ می‌کند که بلندی آن به یک متر می‌رسد و هنگامی که به خط استوا، محل آب‌های گرم می‌رسد مقدار این چربی‌ها بر حسب میزان آب‌های گرم به نصف کاهش می‌یابد.
این ماهی بزرگ در یکبار غذا خوردن با کم‌تر از ۴ تن سیر نمی‌شود پس معده این حیوان نسبت به خود وی بزرگ می‌باشد وقتی که به مشخصات ماهی‌های کوچک می‌نگریم این دستگاه‌ها را که ماهی بزرگ دارا می‌باشد نیز دارند اما به نسبتی کوچک‌تر، پاک و منزه است خداوند متعال و خالق، برای آنچه که می‌خواهد، این نشانه‌ای از نشانه‌های خداوند متعال می‌باشد. بنابراین دریا و آنچه که در آن است که بیش از میلیون‌ها نوع ماهی می‌باشد همگی برای ما خلق شده‌اند. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا مِّنۡهُۚ﴾[الجاثیة: ۱۳].
«و آنچه در آسمان‌ها و زمین است تمام را مسخر شما گردانید».
خداوند متعال این آیات و نشانه‌ها را برای دو وظیفه آفریده است؛ وظیفه اول، وظیفه آرامش و دوم وظیفه دنیوی.
﴿نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡكِرَةٗ وَمَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِينَ٧٣﴾[الواقعة: ۷۳].
«ما آنرا مایۀ پند و عبرت مسافران گردانیدیم».
در هر چیزی که خداوند متعال خلق کرده است پند و عبرت می‌باشد.
﴿فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ٧٤﴾[الواقعة: ۷۴].
«پس نام پروردگار بزرگت را به نیکی یاد کن».