کبوتر نامه بر اولین خبرگزاری تاریخ
امیر نورالدین الشهید، هنگامی که امیر سرزمین‌های شام و مصر بود، پست هوایی را به کار گرفت. تعداد کبوترهای نامه بر بیش از ۵۰۰ نوع می‌باشد و این کبوتران خیلی هوشمند هستند و قدرت پرواز بسیاری دارند و دارای یک غریزه قوی می‌باشند که آنها را به هدف و منزلشان هدایت میکند. کبوتر حیوانی است که زود انس می‌گیرد و با الفت می‌باشد.
﴿وَذَلَّلۡنَٰهَا لَهُمۡ﴾[یس: ۷۲]
«و آن حیوانات را مطیع و رام آنها ساختیم».
چه کسی این پرنده را مطیع و رام ساخته؟ و چه کسی این قدرت هوش زیاد و دارای قدرت پرواز بسیار و غریزه‌ای که او را به هدفش می‌رساند به او داده است؟ چه کسی این حیوان را مونس و خدمتکار انسان و مسخر وی قرار داده است؟
این پرنده، کبوتر نامه‌بر، مسافت هزار کیلومتری را بدون توقف و به طور مستمر طی میکند و در هر یک دقیقه یک کیلومتر و در هر ساعت ۶۰ کیلومتر پرواز میکند. این کبوتر نامه‌بر سالانه ۹ جفت بچه می‌آورد. این کبوترها در بردن نامه‌ها بر فراز افق‌های بلند به ما کمک میکند و آن را با سرعتی غیر قابل قیاس با آن زمان، به مقصد می‌رسانند. به هر حال سلطان نورالدین برای انتقال نامه‌های بین دمشق و قاهره از کبوتر استفاده کرد. وقتی که نامه‌ها از طریق کبوتر فرستاده می‌شد اسم سلطان بر روی منقار این کبوتر حک می‌شد و نامه‌ها بر روی برگ‌های خاصی که دارای وزن نسبتاً کمی بودند نوشته می‌شد. و سلطان برای انتقال نامه بین خود و عاملانش در سایر قسمت‌ها دو هزار کبوتر به کار گرفت.
اینجا یک معمای بسیار بزرگی وجود دارد که تا امروز نیز محققان را حیرت زده کرده است که چگونه این کبوتری که خداوند متعال آنرا خلق کرده به‌سوی هدف خود می‌رود؟ و روشی که از آن استفاده میکند چیست؟ و دانشمندان می‌پرسند که چگونه این کبوتر در مسافت‌های طولانی راهنمایی می‌شود؟ و فراموش نکنید که کبوتر اولین خبرگزاری تاریخ به حساب می‌آید و نزد تمامی ملت‌ها از آن استفاده شده است! مثل یونان و روم و اعراب و .... و در تمامی زمان‌ها برای انتقال نامه‌ها و رساندن اخبار از آن استفاده می‌کردند. بعضی از دولت‌های غربی مثل هلند برای رساندن دستورات خود به سوماترا از کبوتر استفاده می‌کردند و کبوتر به جنوب شرقی آسیا می‌آمد مسافتی بالغ بر ۱۷ هزار کیلومتر را می‌پیمود. ولی سؤالی که حیرت انگیز است این است که این پرنده چگونه این مسافت‌های طولانی را طی میکند در حالی که باهوش‌ترین خلبانان بدون نقشه و راهنما و گزارش‌های مداوم که از ایستگاه‌های زمینی برای وی می‌فرستند نمی‌تواند ره به‌جایی ببرد. این یک مسافرت طولانی از غرب اروپا به جنوب شرقی آسیا است پس چگونه این پرنده کوچک نام‌های را به دورترین مکان می‌رساند؟ و این حسی که پرنده را در جهت مسیرش هدایت میکند چگونه کار میکند؟ دانشمندان می‌گویند آنچه که پرنده را به هدفش می‌رساند نمی‌دانیم و نمی‌شناسیم که چیست، و بعضی از دانشمندان گفته‌اند که نشانه‌هایی که بر روی زمین قرار دارد در حافظه پرنده نقش می‌بندد و بعد پرنده آنرا می‌شناسد و به وسیله آنها هدایت می‌شود. و این یک فرضیه است و دانشمندی دیگر آمد و این فرضیه را رد کرد به این ترتیب که کبوتری را آورد و چشمانش را بست و آنرا به‌سوی هدف روانه کرد، پس نشانه کجاست و حافظه کجا؟ با وجود اینکه چشمان کبوتر بسته شده و به‌سوی هدفش روانه شده بود.
فرضیه دوم: کبوتر با خورشید زاویه‌ای را تشکیل می‌دهد که از طریق آن به زادگاه خود باز می‌گردد و اگر گفته شود که در شب پرواز میکند و به هدفش می‌رسد این فرضیه نیز رد می‌شود.
نظریه سوم: عده‌ای از دانشمندان گفتند که یک دستگاه راداری در مغز این کبوتر وجود دارد که وی را به هدفش می‌رساند پس بر روی سر کبوتر یک دستگاه کوچک الکتریکی قرار دادند که کار رادار را مغشوش بکند ولی با وجود این باز هم به هدفش رسید. سپس عده‌ای دیگر گفتند که از طریق میدان مغناطیسی که روی زمین قرار دارد هدف‌یابی میکند بنابراین حلقه‌های آهنی در روی پاهای این کبوتر قرار دادند تا کار میدان مغناطیسی را مشوش کند ولی با وجود این باز هم به هدفش رسید.
و نظریه‌ای نبود که رد نشده باشد، پس این پرنده چگونه ده‌ها هزار مایل بر روی دریا و کوه‌ها و صحرا پرواز میکند؟ و زاویه‌ای که او را به هدف می‌رساند چگونه است؟ این رازی است که همچنان حیرت‌آور باقی مانده است. و یکی از دانشمندان گفته‌اند: «چیزی که پرندگان را به هدف‌شان و منزلشان می‌رساند همان چیزی است که خداوند متعال فرموده:
﴿قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِيٓ أَعۡطَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ خَلۡقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ٥٠﴾[طه: ۵۰].
و صحیح‌ترین تفسیر برای این موضوع این است که این کار را متعلق به هدایت خداوند متعال بدانیم خداوند متعال می‌فرماید:
﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١ ٱلَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ٢ وَٱلَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ٣﴾[الأعلى: ۱-۳].
«به نام خدای خود که برتر و والاتر از همه موجودات است به تسبیح و ستایش مشغول باش، آن خدائی که عالم را خلق کرد و همه را به حد کمال خود رسانید آن خدایی که هر چیز را قدر و اندازه‌ای داد و به راه کمالش هدایت نمود».
به همین دلیل دانشمندان موحد این چیز ظاهراً حیرت انگیز را هدایت خداوند متعال نامیده‌اند و دانشمندان زیست شناس آنرا غریزه نامیده‌اند، این ابزار بسیار پیچیده و عمل هوشمندانه در مراحل متعددی بدون آموزش توسط کبوتری انجام می‌شود.