خداحافظ ای مکه‌ی محبوب!
مکه، زادگاه رسولالله ج، مَهبط وحی، سرزمین بعثت آن حضرت ج، تمام کوچه پس کوچههایش برای رسول اکرم جپر از خاطره بود؛ روزهایی که با خدیجهی کبری در آن زندگی کرده بود. دوران کودکی و نوجوانی و جوانی. دار ارقم و مکتب پر نور آن، کعبه و طواف و هزاران خاطرهی دیگر سبب شد که پیامبر دلبستگی عجیبی به این شهر پر خیر و برکت داشته باشد؛ اما چه میتوان کرد؟!
وقتی بیدینان و کافران اجازهی سکونت نمیدهند! وقتی به زور او را وادار به ترک دیار میکنند!
پیامبر جهنگام خروج و دور شدن چهرهی مبارک را برگرداند و با حزن و اندوه و چشمانی اشک بار فرمود:
ای مکه! تو از تمام جهان برایم عزیزتری! اما چه کنم که فرزندان (ناخلف) به من اجازهی ماندن و اقامت و آرامش نمیدهند و مرا وادار به ترک تو میکنند؛ خداحافظ ای مکه و ای تمام خاطرات تلخ و شیرین محمّد ج!