۳) بنای مرکز حکومت اسلامی
معمولاً مسؤولان حکومتی و سران کشورها برای کار و بار حکومتی و جلسات و اجتماعات خویش، کاخهای آن چنانی و گاردهای ویژهی محافظت ترتیب میدهند، اما رسولالله جاین رهبر بزرگ حکومت اسلامی، «مسجد نبوی» را به عنوان مرکز حکومت اسلامی بنیان گذاشت. همان مسجدی که امروزه صدها هزار نفر در آن به نماز میایستند و در تمام ساعات شبانه روز، محل اجتماع مسلمانان و عاشقان مخلص میباشد که از دور و نزدیک در آن گرد میآیند.
بنای مسجد در همان محلی صورت گرفت که در بدو ورود به مدینه، شتر پیامبر جتوقف کرد و بر زمین نشست. این قطعه زمین متعلّق به دو پسر بچهی یتیم از بنینجّار بود. پیامبر جزمین را از آنان خریداری کرده و خود ایشان نیز شخصاً در ساختن مسجد دوشادوش یارانش کار میکردند. وقتی سنگ و خشتها را جا به جا میکردند، این اشعار را زمزمه میفرمود:
«اللهم لا عیش إلاَّ عیش الاخرة فاغفر الأنصار والمهاجرة».
خداوندا، زندگی جز زندگی آخرت نیست، پس آمرزش خویش را بر انصار و مهاجرین ارزانی فرما.
در آن قطعه زمین، گورهای مشرکان، ویرانههایی چند، شماری درختان خرما و یک درخت غرقد بود. رسول اکرم جدستور دادند گورهای مشرکان را شکافتند، ویرانهها را تخریب کردند، درختان خرما و آن درخت را قطع کردند و چوب آنها را در سمت قبلهی مسجد روی هم چیدند، دیوارهایش را با خشت و گل بالا بردند و سقف آن را با الیاف خرما پوشانیدند [۶۳].
پیامبر جدر این زمان فقط حضرت سوده و حضرت عایشه ـ رضیالله عنهما ـ را در عقد داشتند به همین جهت در اطراف مسجد و چسبیده به آن دو اتاق به مساحت تقریباً ۱۵ متری [۶۴]با سقفی کوتاه برای زنان آنحضرت جساخته شد و بعداً که تعداد همسران رسولالله جزیاد شدند، حجرههای اطراف مسجد را نیز افزایش دادند.
[۶۳] خورشید نبوت، ص ۳۶۴. [۶۴] در مورد کیفیت حجرهها و اتاقها و اندازهی آنها به کتاب «طبقات ابنسعد» مراجعه شود.