غیبگویی یا الهام پروردگار
گاه وقتی پروردگار علاّم به لطف و کرَم خویش گوشههایی از آنچه را که در آینده رخ خواهد داد، به بعضی از بندگان مخلصش همچون پیامبران و اولیای خویش نشان داده و آنان را بر آن امور مطلع میسازد، اما باید توجه داشت که اینگونه آگاهی یافتن را «غیبگویی» نمیگویند و غیب مطلق را فقط و فقط پروردگار میداند و حتی پیامبران نیز بدون اذن و ارادهی خداوند نمیتوانند در مورد چیزی خبر دهند، پس چیزهایی که از بعضی از انبیا و یا اولیا نقل میشوند را نباید به حساب خبر دادن از غیب گذاشت؛ چراکه آنان مستقلاً و بدون اخذ آگاهی از پروردگار چیزی نمیدانند.