در خواندن پیغمبران امتان خود را در حساب گاه گویند
ندا آید به چل صف در قیامت
به صاحب دعوتان دین و ملّت
که هر کس امت خود را بخوانند
ز خیر و شر عمل‌شان باز دانند
پس آن گه نامه‌شان در حضرت آرند
به حضرت کردهاشان عرضه دارند
رسولان هر یک امت را بخوانند
عمل‌هاشان یکایک باز دانند
چو گردند از معاصی‌شان خبردار
ز شرم حق شوند از قوم بیزار
که چندین جرم و عصیان کرده باشند
که مطلق رونق دین برده باشند
ز بخت خود همه خواهند زنهار
که یا رب نجنی نفسی من النار