پانزدهمین پایه از پایه‌های ایمان: وجوب عظیم‌شمردن پیامبر ج و اجلال و بزرگ کردن وی ج
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿...وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ...﴾[الفتح: ٩]. «... و او را یاری دهید و او را بزرگ دارید...». و همچنین می فرماید: ﴿...فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِۦ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ...﴾[الإعراف: ۱۵٧]. «... پس کسانی‌که به او ایمان آورند و او را تعزیر کرده و حمایتش کنند ...»، و «تعزیر» در اینجا بدون هیچ اختلافی «تعظیم» (عظیم شمردن) است. همچنین می فرماید: ﴿...لَّا تَجۡعَلُواْ دُعَآءَ ٱلرَّسُولِ بَيۡنَكُمۡ كَدُعَآءِ بَعۡضِكُم بَعۡضٗا...﴾[النور: ۶۳]. «فرا خواندن پیامبر را در میان خویش همچون فراخواندن همدیگر به شمار نیاورید...». یعنی نگوئید: ای محمد! ای ابوالقاسم! بلکه بگوئید: یا رسول الله! (ای فرستادۀ الله) و یا، یا نبی الله! (ای پیام آور الله)؛ و همچنین می فرماید: ﴿...لَا تُقَدِّمُواْ بَيۡنَ يَدَيِ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِ...﴾[الحجرات: ۱]. «... در برابر الله و رسولش پیش دستی نکنید...». همچنین می فرماید: ﴿...لَا تَرۡفَعُوٓاْ أَصۡوَٰتَكُمۡ فَوۡقَ صَوۡتِ ٱلنَّبِيِّ...﴾[الحجرات: ۲]. «... صدای خود را از صدای پیامبر بلندتر نکنید...».
امام بیهقی/گفته است: منزلت تعظیم بالاتر از منزلت دوست داشتن است، زیرا هر چیز دوست داشتنی نزد انسان عظیم نیست مثل پدر که فرزندش را دوست می دارد یا دوست داشتن برده توسط صاحب آن.