پنجمین پایه از پایه‌های ایمان: ایمان به قضا و قدر و خیر و شر آن است که از طرف الله تعالی می باشد
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿قُلۡ كُلّٞ مِّنۡ عِندِ ٱللَّهِ﴾[النساء: ٧۸]. «بگو: همه اش از نزد الله می باشد». و دلیل دیگر حدیثی از ابوهریرةس است که پیامبر ج فرموده است: «احْتَجَّ آدَمُ وَمُوسَى فَقَالَ لَهُ مُوسَى يَا آدَمُ أَنْتَ أَبُونَا خَيَّبْتَنَا وَأَخْرَجْتَنَا مِنْ الْجَنَّةِ قَالَ لَهُ آدَمُ يَا مُوسَى اصْطَفَاكَ اللَّهُ بِكَلَامِهِ وَخَطَّ لَكَ بِيَدِهِ أَتَلُومُنِي عَلَى أَمْرٍ قَدَّرَهُ اللَّهُ عَلَيَّ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَنِي بِأَرْبَعِينَ سَنَةً فَحَجَّ آدَمُ مُوسَى» [۶]. «حضرت آدم÷ و حضرت موسی÷ برای یکدیگر دلیل آوردند، و موسی به او گفت: ای آدم! تو پدر ما هستی، ما را خوار کردی و از بهشت بیرون نمودی، آدم به او فرمود: ای موسی! الله تو را با کلامش برگزید و برای تو [الواح] را با دستش نوشت؛ آیا مرا برای چیزی سرزنش می کنی که خداوند آن را چهل سال قبل از خلقت من، آن را برایم تقدیر کرده بود، و آدم دلیل محکمی برای موسی آورد».
با اسنادی که در اصل کتاب موجود است سرودۀ موجود است که امام بیهقی/ آن را به ابوالفوارس جنید بن احمد الطبری نسبت داده‌است
[٧]:
الْعَبْدُ ذُو ضَجَرٍ ، وَالرَّبُّ ذُو قَدَرٍ
وَالدَّهْرُ ذُو دُوَلٍ، وَالرِّزْقُ مَقْسُومُ
وَالْخَيْرُ أَجْمَعُ فِيمَا اخْتَارَ خَالِقُنَا
وَفِي اخْتِيَارِ سِوَاهُ اللَّوْمُ وَالشُّومُ
«بنده در بی قراری و پروردگار صاحب تقدیر است، روزگار در فراز و نشیب و روزی تقسیم شده است، و خیر در چیزی است که خالق ما آن را برای ما انتخاب فرموده،و در اختیار ملامت و بدیمنی یکسان است».
[۶] صحیح بخاری: ۳۴۰٩- ۶۶۱۴ – ٧۵۱۵؛ صحیح مسلم: ۶٩۱۲- ۶٩۱۴- ۶٩۱۵؛ سنن ابی داود: ۴٧۰۱؛ سنن ترمذی: ۲۱۳۴؛ سنن ابن ماجه: ۸۰. [٧] شعب الإیمان: ۲۵۳.