هفتاد و سومین پایه از پایه‌های ایمان: روی برگرداندن از سخن بیهوده
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿قَدۡ أَفۡلَحَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ١ ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي صَلَاتِهِمۡ خَٰشِعُونَ ٢ وَٱلَّذِينَ هُمۡ عَنِ ٱللَّغۡوِ مُعۡرِضُونَ ٣﴾[المؤمنون: ۱ – ۳]. «همانا رستگار شده‌اند مؤمنین * کسانی‌که در نمازشان خاشعند * و کسانی‌که از سخن بیهوده روی بر می‌گردانند». همچنین می فرماید: ﴿وَٱلَّذِينَ لَا يَشۡهَدُونَ ٱلزُّورَ وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ كِرَامٗا ٧٢﴾[الفرقان: ٧۲]. «و [عباد الرحمان] کسانی هستند که گواهی دروغ نمی دهند و اگر با سخن بیهوده برخورد کنند، بزرگوارانه می گذرند». همچنین می فرماید: ﴿وَإِذَا سَمِعُواْ ٱللَّغۡوَ أَعۡرَضُواْ عَنۡهُ﴾[القصص: ۵۵]. «و وقتی سخن لغوی می شنوند از آن روی بر می گردانند...». لغو باطلی است که احتیاجی به آن نیست و به نیت درست گفته نمی شود و برای گویندۀ آن فائدۀ ندارد و گاهی وبال گردن وی می‌شود. رسول الله ج فرموده است: «مِنْ حُسْنِ إسْلَامِ الْمَرْءِ تَرْكُهُ مَا لَا يَعْنِيهِ» [۲۴۱]. «از نیک بودن اسلام شخص این است که آنچه به وی فائده نمی‌رساند ترک کند».
و در این مورد امام بیهقی/ آورده است: ذا النون گفته است: «کسی‌که خدا را دوست دارد زندگی می کند و کسی‌که به غیر او مایل می‌گردد سبک می شود و احمق روز و شب در پی تباهی و نابودی است و عاقل در پی جستجوی آنچه برای خودش خطر دارد می باشد».
[۲۴۱] ابوداود؛ سنن ترمذی: ۲۳۱٧- ۲۳۱۸؛ سنن ابن ماجه: ۳٩٧۶؛ صححه آلبانی.