بیست و نهمین پایه از پایه‌های ایمان: دادن خمس از غنیمت جنگی است که به پیشوا و کارکنانش در ادارۀ غنیمت داده می شود
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿۞وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا غَنِمۡتُم مِّن شَيۡءٖ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُۥ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ إِن كُنتُمۡ ءَامَنتُم بِٱللَّهِ وَمَآ أَنزَلۡنَا…﴾[الأنفا: ۴۱]. «و بدانید فقط آنچه را که از غنیمت بدست آوردید، یک پنجم آن برای الله و رسول و نزدیکان و یتیمان و فقیران و در راه مانده می باشد اگر ایمان دارید به الله و آنچه که نازل نمودیم بر ...»، همچنین می فرماید: ﴿وَمَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَغُلَّۚ وَمَن يَغۡلُلۡ يَأۡتِ بِمَا غَلَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ﴾[آل عمران: ۱۶۱]. «شایستۀ هیچ پیامبری نیست که در مال غنیمت خیانت کند؛ آنچه را به خیانت برده در روز قیامت خواهد آمد...».
دلیل از سنت پیامبر ج: «...فَأَمَرَهُمْ بِأَرْبَعٍ وَنَهَاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ أَمَرَهُمْ بِالْإِيمَانِ بِاللَّهِ وَحْدَهُ قَالَ أَتَدْرُونَ مَا الْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ قَالُوا اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللَّهِ وَإِقَامُ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءُ الزَّكَاةِ وَصِيَامُ رَمَضَانَ وَأَنْ تُعْطُوا مِنْ الْمَغْنَمِ الْخُمُسَ وَنَهَاهُمْ عَنْ أَرْبَعٍ عَنْ الْحَنْتَمِ وَالدُّبَّاءِ وَالنَّقِيرِ وَالْمُزَفَّتِ وَرُبَّمَا قَالَ الْمُقَيَّرِ وَقَالَ احْفَظُوهُنَّ وَأَخْبِرُوا بِهِنَّ مَنْ وَرَاءَكُمْ» [٩۰]. «[قبیلۀ از پیامبر ج رهنمود خواستند و از نوشیدنی‌های حلال وحرام سوال نمودند, پیامبر ج]آنان را به چهار چیز امر نمود و از چهار چیز نهی کرد، آنان را امر کرد به ایمان به خداوندِ واحد [و] فرمود: آیا می‌دانید ایمان به الله واحد چیست؟ گفتند: الله و رسولش داناترند، فرمود: گواهی دادن به اینکه هیچ پرستش شوندۀ بر حقی جز الله نبوده ومحمد فرستادۀ الله می باشد و [اینکه] نماز برپای داده شود و زکات پرداخته شده وماه رمضان روزه گرفته شود و همچنین از غنیمت بدست آمده خمس داده شود؛ وآنان را از چهار چیز نهی نمود: خم، ظرف کدو، ظرف تنۀ خرما و ظرف قیراندود. (در آن زمان، این ظرف‌ها مخصوص تهیه شراب بودند) و فرمود: آنان را حفظ کنید و به دیگران خبر دهید».
[٩۰] صحیح بخاری: ۵۳- ۸٧- ۵۲۳- ۱۳٩۸- ۳۰٩۵- ۳۵۱۰- ۴۳۶۸- ۴۳۶٩- ٧۲۶۶- ٧۵۵۶؛ صحیح مسلم: ۱۲۴- ۱۲۵- ۱۲٧؛ سنن ابوداود: ۳۶٩۲؛ سنن نسائی:۵۰۳۱؛ صححه آلبانی.