هفتاد و هفتمین پایه از پایه‌های ایمان: شخص چیزی را که برای خود دوست دارد برای برادر مسلمان خود نیز دوست داشته
و آنچه را که خود نمی پسندد برای او نیز نپسندد و جمع کردن چیزی‌که مزاحم راه رفتن مردم می باشد [مانند سنگ و خاشاک موجود در معابر].
دلیل از سنت: حدیث ابی هریرهس در صحیحین: «الإِيمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ أَوْ بِضْعٌ وَسِتُّونَ شُعْبَةً فَأَفْضَلُهَا قَوْلُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَدْنَاهَا إِمَاطَةُ الأَذَى عَنِ الطَّرِيقِ وَالْحَيَاءُ شُعْبَةٌ مِنَ الإِيمَانِ» [۲۵۰]. «ایمان شصت و اند یا هفتاد و اندی پایه دارد بالاترین آن گفتن: هیچ پرستش شوندۀ بر حقی جز الله وجود ندارد، است و پائین ترین آن رفع اذیت از سر راه مردم و حیاء پایۀ از ایمان است». حدیث انس فی صحیح بخاری: پیامبر ج فرموده است: «لَا يُؤْمِنُ أَحَدُكُمْ حَتَّى يُحِبَّ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِنَفْسِهِ» [۲۵۱]. «کسی از شما ایمان نمی آورد مگر آنچه را برای خود دوست دارد برای برادرش [نیز] دوست داشته باشد». حدیث جریر بن عبدالله در صحیحین: «بَايَعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ج عَلَى إِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ وَالنُّصْحِ لِكُلِّ مُسْلِمٍ» [۲۵۲]. «با رسول الله ج بر برپا کردن نماز و دادن زکات و خیرخواهی برای هر مسلمان، بیعت نمودم».
وما توفیقي إلا بالله، به حمد الله در تاریخ ۲۰/۱۲/٩۰ کار ترجمه به پایان رسید.
[۲۵۰] صحیح بخاری: ٩؛ صحیح مسلم: ۱۶۱- ۱۶۲؛ سنن ابو داود: ۴۶٧۶؛ سنن ترمذی: ۲۶۱۴؛ سنن نسائی: ۵۰۰۵؛ سنن ابن ماجه: ۵٧؛ صححه آلبانی. و این لفظ مسلم است. [۲۵۱] صحیح بخاری: ۱۳؛ صحیح مسلم: ۱٧٩- ۱۸۰؛ سنن ترمذی: ۲۵۱۵؛ سنن نسائی: ۵۰۱۶- ۵۰۱٧- ۵۰۳٩؛ سنن ابن ماجه: ۶۶؛ صححه آلبانی. [۲۵۲] صحیح بخاری: ۵٧- ۵۲۴- ۱۴۰۱- ۲٧۱۵؛ صحیح مسلم: ۲۰۸؛ سنن ترمذی: ۱٩۲۵؛ سنن نسائی: ۴۱٧۵؛ صححه آلبانی.