بیستمین پایه از پیاه های ایمان: پاکیزگی
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِذَا قُمۡتُمۡ إِلَى ٱلصَّلَوٰةِ فَٱغۡسِلُواْ وُجُوهَكُمۡ وَأَيۡدِيَكُمۡ إِلَى ٱلۡمَرَافِقِ وَٱمۡسَحُواْ بِرُءُوسِكُمۡ وَأَرۡجُلَكُمۡ إِلَى ٱلۡكَعۡبَيۡنِ﴾[المائدة: ۶]. «ای کسانی‌که ایمان آورده-اید وقتی برای نماز ایستادید [قبل از آن] صورت‌ها و دست‌هایتان را تا آرنج بشوئید و سرهای‌تان را مسح نموده و پاهای‌تان را تا دو قوزک بشوئید [۶۶]...».
دلیل از سنت: ابی مالک الاشعری ج آورده است که پیامبر ج فرمود: «الطُّهُورُ شَطْرُ الإِيمَانِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ تَمْلأُ الْمِيزَانَ وَسُبْحَانَ اللَّهِ واللهُ اکبَر تَمْلآنِ - أَوْ تَمْلأُ - مَا بَيْنَ السَّمَاءِِ وَالأَرْضِ وَالصَّلاَةُ نُورٌ وَالصَّدَقَةُ بُرْهَانٌ وَالصَّبْرُ ضِيَاءٌ وَالْقُرْآنُ حُجَّةٌ لَكَ أَوْ عَلَيْكَ كُلُّ النَّاسِ يَغْدُو فَبَائِعٌ نَفْسَهُ فَمُعْتِقُهَا أَوْ مُوبِقُهَا» [۶٧]. «پاکیزگی نصف ایمان است و الحمد لله [گفتن] ترازوی [ایمان] را پر می کند و سبحان الله و الله اکبر [گفتن] بین آسمان و زمین را پر می کند و نماز نور است و صدقه دلیلِ [بر دینداری] و صبر روشنی و قرآن حجتی است که یا به نفعت می شود و یا بر علیه ات، همۀ انسان‌ها در جنب و جوش هستند و نفس خود را می فروشند عدۀ برای رهایی [از جهنم] و عدۀ برای گرفتار شدن [به عذاب جهنم]». دلیل دیگر: پیامبر ج فرموده است: «لاَ تُقْبَلُ صَلاَةٌ بِغَيْرِ طُهُورٍ وَلاَ صَدَقَةٌ مِنْ غُلُولٍ» [۶۸]. «نماز بدون طهارت قبول نمی شود و صدقه، از غنیمت دزدی شده قبل از تقسیم آن قبول نمی گردد». و همچنین: حدیث ثوبانس که پیامبر ج فرمود: «اِستَقِيموا وَلَن تحصوا وَاعلَمُوا أنَّ خَيرَ أعمَالِكُم الصَّلاة وَلَا يُحَافِظ عَلَى الوُضُوءِ إِلَّا مُؤمِنِ» [۶٩]. «استقامت ورزید و هرگز خسته نشوید و بدانید بهترین اعمال شما نماز است و بجز مؤمن کسی از وضوی خود محافظت نمی کند».
حلیمی از یحیى بن آدم آورده [٧۰]: «علت آنکه فرموده پاکیزگی نصف ایمان است به این دلیل است که الله تعالی نماز را [در قرآن] ایمان نامیده است، آنجا که می فرماید: ﴿...وَمَا كَانَ ٱللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمَٰنَكُمۡ...﴾[البقرة: ۱۴۳]. «... و الله بر این نیست که ایمان‌تان را ضایع فرماید...»، که منظور از ایمان نماز بسوی بیت المقدس می باشد؛ و نماز بدون وضو جایز نیست و هر کدام از آن دو [نماز و وضوء] جزئی از دیگری است».
[۶۶] چون اعراب «ارجلَ» با اعراب «وجوهَ» و «ایدیَ» یکی است و به فتح می باشد و اعراب «رؤسِ» جر می باشد با توجه به قواعد زبان عربی باید پاها را مثل صورت‌ها و دست‌ها به فعل «فاغسلوا» ارجاع دهیم و آنها را هنگام وضو بشوئیم.(مترجم) [۶٧] صحیح مسلم: ۵۵۶. [۶۸] صحیح مسلم: ۵۵٧؛ سنن ابوداود: ۵٩؛ سنن ترمذی: ۱؛ سنن نسائی: ۱۳٩- ۲۵۲۴؛ سنن ابن ماجه: ۲٧۱- ۲٧۲- ۲٧۳- ۲٧۴؛ شیخ آلبانی آن را صحیح دانسته است. [۶٩] سنن ابن ماجه: ۲٧٧؛ شیخ آلبانی نیز سند حدیث را صحیح دانسته است. [٧۰] شعب الإیمان: در حاشیۀ ۲٩۰٧.