بیست وچهارمین پایه از پایه‌های ایمان: اعتکاف [در مساجد]
زیرا الله تعالى می فرماید: ﴿وَعَهِدۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِۧمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيۡتِيَ لِلطَّآئِفِينَ وَٱلۡعَٰكِفِينَ وَٱلرُّكَّعِ ٱلسُّجُودِ ١٢٥﴾[البقرة: ۱۲۵]. «و به ابراهیم واسماعیل سفارش نمودیم خانۀ مرا برای طواف کنندگان و اعتکاف کنندگان و رکوع و سجده کنندگان پاکیزه نمایند».
دلیل از سنت: عائشهلگفته است: «أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ يَعْتَكِفُ الْعَشْرَ الْأَوَاخِرَ مِنْ رَمَضَانَ حَتَّى تَوَفَّاهُ اللَّهُ ثُمَّ اعْتَكَفَ أَزْوَاجُهُ مِنْ بَعْدِهِ» [۸۲]. «همانا پیامبر ج دهۀ آخر رمضان اعتکاف می نمود تا اینکه خداوند وی را فوت داد سپس زنانش بعد از او اعتکاف می کردند) و از پیامبر ج روایت شده است که فرمود: «من اعتكاف فواق ناقة فكأنما أعتق نسمة أو رقبة» [۸۳](کسی‌که به اندازه فاصلۀ دو شیر دادن شتری اعتکاف کند مانند این است که شخص یا بردۀ را آزاد نموده است».
[۸۲] صحیح بخاری: ۲۰۲۶؛ صحیح مسلم: ۲۸۴۱؛ سنن ابی‌داود: ۲۴۶۲؛ صححه آلبانی. [۸۳] رواه العقيلي في الضعفاء من حديث عائشة وأنسب. «قال في البدر الـمنير: هذا حديث غريب لا أعرفه بعد البحث الشديد عنه. وقال الحافظ: هو منكر ولكنه أخرجه الطبراني في الأوسط قال الحافظ: لم أر في إسناده ضعفا إلا أن فيه وجادة وفي الـمتن نكارة شديدة وذهبت العترة».