شصت و هفتمین پایه از پایه‌های ایمان: گرامی‌داشتن همسایه و رعایت حقوق آن:
زیرا الله تعالی می فرماید: ﴿...وَبِٱلۡوَٰلِدَيۡنِ إِحۡسَٰنٗا وَبِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡيَتَٰمَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ وَٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ...﴾[النساء: ۳۶]. «... و به پدر و مادر نیکی کنید، و (نیز) به خویشاوندان و یتیمان و بی‌نوا یان و همسایه خویشاوند و همسایه بی‌گانه...». در تفسیر ﴿وَٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾«الجار ذی القربى» همسایۀ مجاور و خویشاوند و ﴿ٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ﴾دور و دیوار به دیوار نبودن و ﴿ٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ﴾همراه در سفر، از ابن عباس و مجاهد و قتادۀ و الکلبی و مقاتل بن حیان و مقاتل بن سلیمان: ﴿ٱلۡجَارِ ذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ﴾کسی است که بین تو و او خوشاوندی وجود دارد و ﴿ٱلۡجَارِ ٱلۡجُنُبِ﴾بی‌گانه از تو و ﴿ٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ﴾همراه در سفر و مقاتل بن سلیمان اضافه از آن گفته است: ﴿ٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ﴾او همراه در سفر و حضر می باشد و از علی و عبد الله بن مسعود و ابراهیم و غیرهش﴿ٱلصَّاحِبِ بِٱلۡجَنۢبِ﴾همانا آن زن است و از سعید بن جبیر در روایتی همان‌گونه آمده است و در روایتی به معنی رفیق صالح آمده است. پیامبر ج فرموده است: «مَا زَالَ يُوصِينِي جِبْرِيلُ بِالْجَارِ حَتَّى ظَنَنْتُ أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُ» [۲۲۴]. «جبرئیل آنقدر به [حقوق] همسایه توصیه نمود که فکر کردم او ارث می برد». همچنین به پیامبر ج گفتند: زنی است که روزها روزه می گیرد و شب‌ها نماز شب می‌خواند ولی همسایه های خود را آزار می دهد حال او چگونه است؟ پیامبر ج فرمود: «لَا خَيرَ فِيهَا هِيَ مِن أَهلِ النَّارِ» [۲۲۵]. «خیری در او نیست و از اهل جهنم می باشد». و همچنین ج فرموده است: «وَاللَّهِ لَا يُؤْمِنُ وَاللَّهِ لَا يُؤْمِنُ وَاللَّهِ لَا يُؤْمِنُ قِيلَ وَمَنْ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ الَّذِي لَا يَأْمَنُ جَارُهُ بَوَايِقَهُ» [۲۲۶]. «قسم به خدا مؤمن نیست، قسم به خدا مؤمن نیست، قسم به خدا مؤمن نیست، گفته شد یا رسول الله چه کسی؟ فرمود: کسی‌که همسایه اش از شر او در امان نباشد».
امام بیهقی/ با اسنادش آورده است: عبد الله بن عباسب گفته است:پیامبر ج فرمود: «سه دسته هستند که کسی جز پروردگار جهانیان به خاطر من به آنها پاداش نمی‌دهد: مردی که مجلس خود را برای من باز می کند و مردی که از مردم و محل نشستن آنها پیشی می گیرد تا بسوی من بیاید و مردی که حاجتش را در شب یاد کرده و مرا ببیند که از اهل آن می‌باشم، پاداش نمی دهد به خاطر من بجز پروردگار جهانیان» [۲۲٧].
[۲۲۴] صحیح بخاری: ۶۰۱۴- ۶۰۱۵؛ صحیح مسلم: ۶۸۵۴؛ سنن ابوداود: ۵۱۵۲؛ سنن ترمذی: ۱٩۴۲- ۱٩۴۳؛ سنن ابن ماجه: ۳۶٧۳- ۳۶٧۴؛ صححه آلبانی. [۲۲۵] الاحادیث الصحیحة آلبانی: ۱٩۰؛ الادب المفرد بخاری: ۱۱٩؛ و رواه ابن حبان و حاکم.(ای حدیث توسط مترجم اضافه شده است) [۲۲۶] صحیح بخاری: ۶۰۱۶؛ و به روایت مسلم: «کسی‌که همسایه اش از شر او ایمن نباشد، وارد بهشت نمی شود» (صحیح مسلم: ۴۶) .(ای حدیث توسط مترجم اضافه شده است) [۲۲٧] شعب الإیمان: ٩۵٧۰.