آوای بهشتیان و غوغای دوزخیان

فهرست کتاب

هجوم بهشتیان در مقابل دروازه‌های بهشت

هجوم بهشتیان در مقابل دروازه‌های بهشت

آری، محبوب‌ترین انسان خدا، یعنی محمد جنخستین کسی است که وارد بهشت می‌شود. پس از ایشان، هفتاد هزار نفری که ذکرشان گذشت، وارد می‌شوند. با وجودی که فاصله دو مصراع (لنگه) درب بهشت، بیش از مسافت میان مکه و شام است، باز هم هجوم گسترده بهشتیان، باعث ازدحام می‌شود. بهتر است این مطلب را از زبان مبارک آن‌حضرت جبشنویم که فرمود: «شما آخرین امت از هفتاد امتی هستید که گرامی‌ترین آن‌ها نزد خدا نیز می‌باشید و افزود که با وجود فاصله زیاد بین دو مصراع (لنگه) درهای بهشت، خیل جمعیت بهشت، آنجا را پر خواهد کرد» [۱۸].

در جایی دیگر می‌فرماید: همه‌ی امت‌ها، پشت در‌های بهشت‌، تجمع می‌کنند و از میان امت‌های مختلف که وارد بهشت می‌شوند، امت من نیمی‌از جمعیت بهشت را به خود اختصاص خواهد داد. این مطلب در یکی از احادیث صحیح بخاری، آمده است. راوی می‌گوید: در یکی از خیمه‌ها در محضر رسول اکرم جنشسته بودیم که ایشان فرمود: دوست دارید یک چهارم بهشت، متعلق به شما باشد؟ گفتیم: بلی. باز فرمود: دوست دارید یک سوم بهشت، را شما تشکیل دهید؟ عرض کردیم: بلی. سپس فرمود: دوست دارید نیمی‌از اهل بهشت باشید؟ گفتیم: بلی. آنگاه فرمود: سوگند به خدایی که جان محمد جدر قبضه‌ی اوست، امیدوارم که امت من نصف جمعیت بهشت را تشکیل دهد [۱٩].

لازم به ذکر است که مومنان فقیر، در ورود به بهشت از مومنان غنی سبقت خواهند گرفت و درجاتشان نیز بالاتر خواهد بود. یقیناً کسانی که در ساخت و ساز زندگی دنیا بیشتر عنایت داشته و آن را به بهای آخرت، سامان داده‌اند، در قیامت، مقام پایین‌تری خواهند داشت. نباید افرادی که در دنیا، پست و مقام دارند و مردم با دیده احترام و عظمت به آن‌ها می‌نگرند، انتظار داشته باشند، که در آخرت نیز وضع، چنین خواهد بود. زیرا ملاک‌های آخرت با آنچه در دنیا می‌گذرد، تفاوت دارد. چنان‌که خداوند در این باره می‌فرماید: ﴿إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١ لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ ٢ خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ ٣[الواقعة: ۱-۳].

ترجمه: «هنگامی که حادثه بزرگ قیامت برپا شود. رخدادی که قطعی و غیر قابل تکذیب است. گروهی را پایین می‌آورد و گروهی را بالا می‌برد».

صاحبان پست و مقام دنیوی که از خدا غافل بوده‌اند، در آنجا مقام شایسته‌ای نخواهند داشت. ولی آن دسته از مسلمانان که در دنیا فاقد پست و مقام بوده‌اند ولی خدا را آنطور که شایسته است بندگی کرده‌اند، در آخرت به مقامات والایی دست خواهند یافت.

[۱۸] مجمع الزوايد و احمد. [۱٩] بخاری.