گفتار چهارم: فرش‌های اهل بهشت
ساختمان‌های بهشت در میان بوستان‌ها با فرشهایی که رنگ‌های گوناگونی دارند، ساخته شده‌اند. فرش و بالش‌ها در بهترین نوع خود، برای بهشتیان آماده شده است. تختهای زیاد و بلندمرتبه و فرش‌های بزرگ با آسترهای ابریشمی هستند. آری اگر آستر از ابریشم باشد، ظاهر را خودتان قضاوت کنید! پشتی و بالش‌ها به گونه‌ای که با دیدن آن‌ها دل‌ها شادمان می‌شوند، چیده شده‌اند و فرش‌ها با نظم و ترتیب خاصی گذاشته شده است. الله متعال می‌فرماید:
﴿فِيهَا سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ ١٣ وَأَكۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ ١٤ وَنَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ ١٥ وَزَرَابِيُّ مَبۡثُوثَةٌ ١٦﴾[الغاشیة: ۱۳-۱۶].
«و آن‌جا تختهای بلندی وجود دارد و سبوهایی که نزدشان نهاده‌اند و بالش‌هایی که منظّم چیده‌اند و فرش‌های فاخری که پهن کرده‌اند.».
﴿مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖۚ وَجَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ ٥٤﴾[الرحمن: ۵۴].
«بر فرشهایی آرمیده‌اند که آسترهایش از جنس حریر ضخیم است. و میوه‌های دو باغ، نزدیک و در دسترس است».
﴿مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ ٢٠﴾[الطور: ٢٠].
«بر تختهای چیده‌شده تکیه زده‌اند و زنان زیبای بهشتی را همسرشان نموده‌ایم».
﴿ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٣ وَقَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ ١٤ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ ١٥ مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا مُتَقَٰبِلِينَ ١٦﴾[الواقعة: ۱۳-۱۶].
«گروهی از پیشینیان و اندکی از آیندگان، بر تختهای زربافت و گوهرنشان، که روبه‌روی هم بر آن‌ها آرمیده‌اند».
تکیه دادن آن‌ها به آن شیوه و سبک، گونه‌ای از نعمت‌های بهشت است که بهشتیان از آن لذّت می‌برند. همان‌گونه که الله متعال فرمود:
﴿وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ ٤٧﴾[الحجر: ۴۷].
«و کینه‌توزی را از سینه‌هایشان بیرون می‌کشیم و برادرانه بر تخت‌ها رویاروی هم می‌نشینند».
﴿مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَعَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ ٧٦﴾[الرحمن: ۷۶].
«بهشتیان بر بالش‌های گرانبهای سبز رنگ تکیه می‌زنند و بر فرش‌های بی‌نظیر بسیار زیبا می‌آرامند».
﴿مُّتَّكِ‍ِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۚ﴾[الکهف: ۳۱].
«در حالی که بر تخت‌ها تکیه زده‌اند.»