ماه جمادی الثانی (۶)

۲۷- با هر کسی می‌توان گفتگو کرد مگر با نویسندهٔ مزدور؛ زیرا کالایی که عرضه می‌کند مال خودش نیست، بنابراین نمی‌تواند در برابر آن پاسخگو باشد.

۲۸- بدترین مردم کسی است که با کارهای خود فساد به بار می‌آورد و در ظاهر سخن حق می‌گوید. عمر س می‌گوید:

«بیشترین چیزی که از وی بر شما می‌ترسم منافق داناست؛ سخن از حکمت می‌گوید و عمل به جور می‌کند».

۲۸- محروم کسی نیست که توانایی انجام کاری را ندارد. محروم آن است که فرصت انجام کار نیک را داشته باشد و آن را ترک گوید.

۲۹- امت با اقلیت مصلح نجات می‌یابد نه با اکثریت صالح. به پیامبرص گفتند: آیا در حالی که صالحان در میان ما هستند هلاک می‌شویم؟ فرمود: «آری؛ اگر ناپاکی زیاد شود».

[صالح: کسی که تنها خود نیکوکار است.

مصلح: کسی که خود نیکوکار است و نیکی را به دیگران منتقل می‌کند و از فساد جلوگیری می‌کند].

۳۰- عافیتِ پس از مصیبت، آزمایش است، و خداوند متعال به واسطهٔ آن شاکر را از کافرِ نعمت، بازمی‌شناسند:

﴿فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۢۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ...﴾[الزمر: ۴۹].

«و چون آسیبی به انسان رسد ما را فرا می‌خواند. سپس اگر نعمتی از جانب خود به او عطا کنیم می‌گوید: تنها به سبب دانش خودم آن را به دست آورده‌ام. بلکه این آزمایشی است...».