ماه رجب (۱۸)
۲۳۶- کتمان حق هنگامی که مردم به آن نیاز دارند، از بزرگترین انواع ظلم است و حکم کسی که حق را کتمان کند مانند کسی است که باطل گفته باشد:
﴿...وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن كَتَمَ شَهَٰدَةً عِندَهُۥ مِنَ ٱللَّهِۗ...﴾[البقرة: ۱۴۰].
«...و چه کسی ستمگرتر از کسی است که شهادتی از الله را نزد خود پوشیده دارد؟...».
۲۳۷- ثابت نشده که عمر س در دوران جاهلیت دختر خود را زنده به گور کرده باشد و این داستان هیچ اصلی ندارد. دختر وی حفصه در دوران جاهلیت به دنیا آمد، اما با این وجود زنده ماند و سپس رسول الله ص در مدینه با وی ازدواج نمود.
۲۳۸- وقتی مال انسان بسیار باشد، آرزو و امیدش هم بیشتر می‌شود و گمان می‌کند با ثروتش ماندگارتر خواهد شد، غافل از اینکه خداوند عمر ثروتمند را به خاطر ثروتش طولانی‌تر نمی‌کند و عمر فقیر را به سبب فقرش کوتاه‌تر نمی‌کند:
﴿يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ٣﴾[الهمزة: ۳].
«گمان می‌کند که مالش او را جاودان ساخته است».
۲۳۹- استقامت باعث در امان ماندن بنده از عوارضِ مرگِ ناگهانی است، زیرا در این صورت همیشه و در همه حال آمادهٔ مرگ خواهد بود، چرا که انسان نمی‌داند قیامتش کی برپا می‌شود. الله متعال خطاب به پیامبرش می‌فرماید:
﴿فَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ...﴾[هود: ۱۱۲].
«پس همانطور که دستور یافته‌ای استقامت کن و هرکه با تو توبه کرده [نیز چنین کند]».
۲۴۰- نزدیک‌ترین مردم به الله، کسی است که بیشتر یاد او را به جای آورد. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿فَٱذۡكُرُونِيٓ أَذۡكُرۡكُمۡ...﴾[البقرة: ۱۵۲].
«پس مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم».
و در حدیث قدسی می‌فرماید: «من با بنده‌ام هستم، هنگامی که مرا یاد کند و لب‌هایش به [یاد] من بجنبد».