چهارشنبه ۴ رمضان

۴۸۴- خداوند لعنت خود و لعنت همهٔ نفرین کنندگان را تنها شایستهٔ عالمی دانسته که حق را کتمان می‌کند:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يَكۡتُمُونَ مَآ أَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَٱلۡهُدَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا بَيَّنَّٰهُ لِلنَّاسِ فِي ٱلۡكِتَٰبِ أُوْلَٰٓئِكَ يَلۡعَنُهُمُ ٱللَّهُ وَيَلۡعَنُهُمُ ٱللَّٰعِنُونَ١٥٩﴾[البقرة: ۱۵۹].

«کسانی که نشانه‌های روشن و رهنمودهای ما را پس از آنکه آن را برای مردم در کتاب [خود] تبیین نمودیم کتمان می‌کنند، آنان را الله لعنت می‌کنند و نفرین کنندگان [نیز] لعنت می‌کنند».

۴۸۵- وقتی خداوند ستمگری را مجازات می‌کند، هر ستمدیده‌ای فکر می‌کند ستمی که در حق او کرده عامل مجازات آن ستمگر است. اما در واقع خداوند برای ستمگران حدی قرار داده که با آخرین ستمشان کامل می‌شود، حتی اگر کوچک‌ترینِ آن باشد:

﴿فَلَا تَعۡجَلۡ عَلَيۡهِمۡۖ إِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمۡ عَدّٗا٨٤﴾[مريم: ۸۴].

«پس بر آنان شتاب میاور. ما [تمام اعمال بد آنان را] برایشان در شمار می‌آوریم».

۴۸۶- خداوند به کسانی که دین او را یاری داده‌اند، وعدهٔ یاری و پیروزی داده است. اما مردم تنها قسمت‌هایی از دین را که با امیال و خواسته‌هایشان موافق است یاری می‌دهند، سپس از عدم یاری خداوند شکایت می‌کنند! این دسته از مردم تنها خواسته‌های خود را یاری می‌کنند نه حق را.

۴۸۷- برای روزه‌دار مزه کردن غذا بدون زیر بردن آن جایز است و گروهی از سلف آن را جایز دانسته‌اند. ابن عباس س مزه کردن غذا را برای خریدن آن جایز می‌دانست و حسن بصری / در حالی که روزه بود گردو را برای نوهٔ خود با دندان خرد می‌کرد.

۴۸۸- برای روزه‌دار شایسته است سحری را ترک نکند، حتی اگر چیزی کمی بخورد. در حدیث آمده که: «خوردن سحری برکت است، پس آن را ترک نکنید حتی اگر کسی از شما [برای سحری] تنها جرعه‌ای آب بنوشد...» [صحیح الجامع/۳۶۸۳].

۴۸۹- ظاهر ادله‌ای که در سنت آمده نشان‌گر برتری سحری بر افطاری است، زیرا نصوصی که دربارهٔ افطار آمده دربارهٔ زود خوردن آن است، اما نصوصی که دربارهٔ سحری آمده بیشتر دربارهٔ تشویق به خوردن سحری است. اهمیتی که مردم به خوردن افطار می‌دهند و بی‌توجهی آنان به سحری نشان دهندهٔ عدم شناخت آنان به برتری عبادتی بر عبادت دیگر است. شایسته است به هر دو توجه شود و توجه به سحری مهم‌تر است.