ماه رجب (۱۹)

۲۴۱- انسان در زندگی‌اش به خوشبختیِ با دوام دست نخواهد یافت، مگر با طاعات:

﴿مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَنُحۡيِيَنَّهُۥ حَيَوٰةٗ طَيِّبَةٗۖ...﴾[النحل: ۹۷].

«هر کس از مرد یا زن عمل صالح انجام دهد و مؤمن باشد، قطعا او را با زندگی پاکیزه‌ای حیات [حقیقی] بخشیم».

۲۴۲- خود را درگیر فهماندن حق به کسانی مکن که تا آن را به چشم نبینند، نمی‌پذیرند. در مورد آنچه نمی‌توانی در تاریکی وصفش کنی، بگذار خورشید بر آن طلوع کند و مردم خود آن را ببینند.

۲۴۳- سعی نکن کسی را که مورد تهمت قرار گرفته نزد کسی که اصلا از تهمت اطلاعی ندارد تبرئه کنی، زیرا با این کار تهمت را به کسانی که آن را نشنیده‌اند می‌رسانی و مرتکب گناه انتشار آن می‌شوی، در حالی که قصدت دفاع از آبروی او بود!.

۲۴۴- برای کسی که مدتی طولانی در تاریکی زندگی کرده است، دیدن نور سخت است، و برای کسی که مدت زیادی نشسته، ایستادن دشوار است، و هر که مدتی طولانی در ذلت زندگی کند، عزت را سخت خواهد یافت.

۲۴۵- وقتی بلا به اوج خود برسد، یعنی فرج و تمکین نزدیک است؛ زیرا خداوند کسی را بر حق قدرت نمی‌دهد مگر آنکه او را از گناهانش سبک کند، چرا که گناه سنگین است و صاحب خود را حتی اگر بالا رود، سرنگون می‌کند.