شنبه ۲۳ شعبان

۴۰۲- رهبران بیش از آنکه نیاز به ستایشگر داشته باشند، محتاج نصیحتگرند، زیرا فساد حکومت‌ها بیشتر به سبب زیاده‌روی ستایشگران است تا زیاده‌روی ناصحان.

۴۰۳- حسود بیش از آنکه به طرف مقابل ضربه بزند به او سود می‌رساند و با بدگویی از او باعث می‌شود مردم کنجکاو شده و به جستجوی او بپردازند و از او جز نیکی نبینند.

بیشتر عرب، پیامبر ص را از طریق [بدگویی] قریشیان شناختند و در جستجویش برآمدند و پیرو او شدند.

۴۰۴- کسی که کار سودمندی انجام داده یا سخن نیکی به زبان آورده زیاد به آن فکر نکند و به یادش نیاورد، چرا که این باعث به وجود آمدن تکبر و سستی می‌شود و در نتیجه با تکیه به گذشتهٔ [خوب] خود از تلاش برای آینده باز می‌ماند.

۴۰۵- هنگامی که پیامبر ص مشغول دشمن خارجی بود، منافقان مشغول دو کار می‌شدند:

ـ به وجود آوردن آشوب‌ها در جزئیات تا او را از کلیات باز دارند.

ـ هدف قرار دادن زنان برای اهداف شهوانی خود.

۴۰۶- اگر صاحبان کانال‌های فساد و فحشاء، هر روز مرتکب گناهان بزرگ می‌شدند و در همین حال با خداوند روبرو می‌شدند، برایشان بهتر از این بود که فحشاء و زشتی را میان میلیون‌ها انسان منتشر کنند.

[توضیح: کسی که گناه شخصی انجام می‌دهد «فاسد» است و شرش تنها محدود به خود اوست و توبه‌اش نیز آسان‌تر، اما کسانی که گناه را ترویج می‌کنند «مفسد» هستند و شرشان فراگیر و گناهشان بسیار بزرگتر است و چه بسا پس از مرگ آنان نیز ادامه یابد].