ماه شعبان (۱۱)
۳۴۶- خداوند گرفتنِ زکات ثروتمندان و توزیع آن را بر حاکمان واجب ساخته تا زکات میان بخل ثروتمندان و طمع فقرا، ضایع نشود:
﴿خُذۡ مِنۡ أَمۡوَٰلِهِمۡ صَدَقَةٗ تُطَهِّرُهُمۡ وَتُزَكِّيهِم بِهَا...﴾[التوبة: ۱۰۳].
«از اموال آنان صدقه‌ای (زکات) بگیر تا بدین وسیله ایشان را پاک سازی...».
۳۴۷- شک داشتن به درستیِ راه، فتنه است؛ جهل، این فتنه را بیشتر می‌کند و علم، آن را از بین می‌برد.
حذیفۀ س می‌گوید: «اگر حق و باطل بر تو مشتَبَه شد و ندانستی از کدام یک پیروی کنی، [بدان که] این فتنه است».
۳۴۸- گفتگو با بیشتر عقل‌هایِ متکبر ستم پیشه فایده‌ای ندارد:
﴿وَلَقَدۡ أَرَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَىٰ٥٦﴾[طه: ۵۶].
«در حقیقت ما همهٔ نشانه‌های خود را به او (فرعون) نشان دادیم ولی [او] آن را دروغ انگاشت و نپذیرفت».
بنابراین در برابر چنین متکبرانی نیاز به نیرو و پایداری و صبر هست.
۳۴۹- ممکن است شخص گمراه چنان دربارهٔ رای خود اطمینان داشته باشد که به اهل حق با دیدهٔ دلسوزی نگاه کند و آنان را فریب خورده بداند:
﴿إِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَٰٓؤُلَآءِ دِينُهُمۡۗ...﴾[الأنفال: ۴۹].
«آنگاه که منافقان و کسانی که در دل‌هایشان مرضی بود می‌گفتند: این‌ها (مومنان) را، دین‌شان فریفته است!».
۳۵۰- هر که از غیر الله بترسد از «کفایت» الله محروم شده است:
﴿أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِكَافٍ عَبۡدَهُۥۖ وَيُخَوِّفُونَكَ بِٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ وَمَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِنۡ هَادٖ٣٦﴾[الزمر: ۳۶].
«آیا الله برای بنده‌اش کافی نیست؟ و تو را از آن‌ها که غیر اویند می‌ترسانند، و الله هر که را گمراه گرداند برای وی هدایتگری نیست».