پنجشنبه ۲۸ شعبان
۴۵۱- خداوند، انسان و دنیای او را آفرید، اما همین انسان به پروردگار خود می‌گوید: دین خود را در دنیای ما دخالت نده!
﴿قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ١٧﴾[عبس: ۱۷].
«کشته باد انسان؛ چه ناسپاس است!».
﴿خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٖ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٞ مُّبِينٞ٤﴾[النحل: ۴].
«انسان را از نطفه‌ای آفرید، آنگاه ستیزه‌جویی آشکار است».
۴۵۲- برای کسی که به گمان غالبش روزه برای او خطر جانی دارد، روزه گرفتن حرام است. ابوهریره س چنین کسی را ـ اگر روزه بگیرد و بر اثر آن بمیرد ـ قاتل نفس خود دانسته است. از وی روایت شده که گفت: «اگر [چنین کسی] بمیرد، بر وی نماز نخواهم خواند».
۴۵۳- به اتفاق علما، زنان باردار و شیرده اگر ترس زیان به خود یا جنین و نوزاد خود داشته باشند، می‌توانند روزه نگیرند. بر اساس قول صحیح برای آن‌ها تنها قضای روزه واجب است و نیازی به دادن کفاره نیست، و این قول راجح از ابن عباس و ابن عمر ب است.
۴۵۴- سهل انگاری در مورد گناهان در رمضان باعث کم شدن اجر روزه می‌شود و چه بسا باعث از بین رفتن کامل ثواب آن شود. از انس و نخعی روایت است که غیبت روزه را باطل می‌کند. یعنی: اجر آن را کاملا از بین می‌برد، انگار روزه نگرفته باشد.
۴۵۵- بیشترین چیزی که عمر انسان را می‌سوزاند، پی‌گیری اخباری است که نیازی به آن نیست.
۴۵۶- انسان عاقل، خود را مشغول اخباری نمی‌کند که نه تاثیری بر وی دارد و نه می‌تواند بر آن تاثیری بگذارد. عمر انسان برای پی‌گیری سرخط همهٔ خبرها کافی نیست، چه رسد به پی‌گیری مشروح آن!
۴۵۷- از عالِمی که از خود، بیشتر از حق دفاع می‌کند نمی‌توان اطمینان داشت که حق را برای به دست آوردن غنیمت یا در امان ماندن از خطر، رها نسازد.