ماه شعبان (۲)
۳۰۱- یکی از اسباب نزولِ بلا، غفلت انسان نسبت به پروردگار است. در نتیجه خداوند او را دچار بلا می‌کند تا دوباره به‌سوی او بازگردد و مدت بیشتری بر راه غفلت نماند:
﴿فَلَوۡلَآ إِذۡ جَآءَهُم بَأۡسُنَا تَضَرَّعُواْ...﴾[الأنعام: ۴۳].
«پس چرا هنگامی که عذاب ما به آنان رسید تضرع نکردند [و به‌سوی خداوند بازنگشتند]؟».
۳۰۲- بی بند و بار، معتدل را «تندرو» می‌خواند و تندرو، معتدل را «بی بند و بار» می‌نامد. میانه‌روی را بر اساس آنچه خود هستند می‌سنجند، نه بر اساسِ موازین شریعت.
﴿وَكَذَٰلِكَ جَعَلۡنَٰكُمۡ أُمَّةٗ وَسَطٗا...﴾[البقرة: ۱۴۳].
«و اینگونه شما را امتی میانه قرار دادیم...».
۳۰۳- یکی از نشانه‌های اعتدال این است که انسان‌های بی بند و بار، آن را تندروی بنامند.
۳۰۴- ذکر، یکی از آسان‌ترین، و در عین حال از محکم‌ترین راه‌های رابطه با الله است. خداوند متعال می‌فرماید:
﴿فَٱذۡكُرُونِيٓ أَذۡكُرۡكُمۡ...﴾[البقرة: ۱۵۲].
«پس مرا یاد کنید [تا] شما را یاد کنم...».
و الله متعال در حدیث قدسی می‌فرماید: «اگر مرا در نفس خود یاد کند او را در نفس خود یاد می‌کنم، و اگر مرا در میان جمعی یاد کند، او را در جمعی بهتر یاد خواهم کرد» [مسلم].
۳۰۵- اگر ستم فراگیر شود، فتنه‌ها نیز فراگیر خواهند شد، و نمی‌توان فتنه‌ّها را دفع نمود مگر با دفع اسبابِ آن:
﴿وَٱتَّقُواْ فِتۡنَةٗ لَّا تُصِيبَنَّ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مِنكُمۡ خَآصَّةٗۖ...﴾[الأنفال: ۲۵].
«و از فتنه‌ای بترسید که تنها به ستمگرانِ شما نمی‌رسد...».