۳- کتابت قرآن در حضور رسول خداص
برای رسول خداصنویسندگانی بودند که کتابت قرآن مینمودند. ابوعبدالله زنجانی در ص ۴۲ «تاریخ القرآن» و سیوطی در کتاب «الإتقان» ص ۵۷ تا ص ۷۳ و جمع دیگری نوشتهاند که نویسندگان وحی ۴۳ نفر بودند که از طرف رسول خداصمأمور به نوشتن قرآن بودند. از جمله کسانی را که نام بردهاند: علی بن أبیطالب÷، عثمان بن عفّان، ابوبکر، عمر، ابوسفیان، معاویه بن أبی سفیان، یزید بن أبیسفیان، سعید بن عاص و دو فرزندش: أبان بن سعید، خالد بن سعید، زید بن ثابت، زبیر بن عوام، طلحه بن عبیدالله، سعد بن أبی و قاص، عامر بن فهیره، عبدالله بن رواحه، عبدالله بن سعد بن أبی السّرح، أبیّ بن کعب، عبدالله بن الأرقم، ثابت بن قیس، حنظله بن الرّبیع، شرحبیل بن حسنه، علاء الحضرمی، خالد بن ولید، عمرو بن عاص، مغیره بن شعبه، معیقیب بن أبی فاطمه الدّوسی، حذیفه بن یمان و حویطب بن عبدالعزیز العامری، و از جملۀ آنان که بیشتر ملازم رسول خداصبودند و کتابت میکردند یکی زید بن ثابت و دیگری علی بن ابیطالب÷بود [۳۴]. البته بعداً کاتبان، قاریان و حافظان قرآن در میان اصحاب و تابعین به قدری زیاد شدند که مساجد اسلامی شب و روز پر بود از متعلّم و معلّم و استاد و شاگرد و نویسنده و گوینده قرآن. مانند ربیع بن خشیم که چهار صد شاگرد قاری قرآن داشت چنانکه اکثر مورّخین و محدّثین نوشتهاند.
[۳۴] أبو عبد الله زنجانی، تاريخ القرآن، تهران، مكتبة الصدر، ۱۳۵۴هـ/۱۹۳۵م (ص: ۲۰- ۲۱).