خصائص قرآن و امتیاز آن
یکی از امتیازات قرآن از سخنان دیگر این است که اگر کسانی نغز و شیوا سخن و یا اشعار دلربا گفتهاند کلام آنان در پیرامون تخیلاّت، عادات، خرافات، یا شهوات، یا عشق، دلباختگی و یا تقلید از دیگران و یا مدح، ثنا، تملّق و اعراق بوده که دلیل بر پستی فکر است، بهخلاف قرآن که حقائق محض را آورده و جملهای از تخیّلات، خرافات و یا تقلیدیّات ندارد و از عشق و عاشقی و رموز عشق دم نزده و پیچ وخم فکری و فلسفهبافی در آن نیست و در فهم معانی احتیاج به مقدّمات ندارد و دقّت و تفکّر در آن موجب خستگی و ملالت نیست و الفاظ آن با معانی مطابق و رسا است، یعنی نه کوتاه است و نه بلندتر، ولی گفتار دیگران چنین نیست و قوای فکری را به زحمت میافکند و برای فهم معانی انسان را به خیالات میکشاند، زیرا دائرۀ الفاظ دیگران از دائرۀ معانی و مقاصد یا تنگتر و یا وسیعتر است، به همین جهت برای کسی که قرآن را بفهمد، کثرت و تکرار آن ملالآور نیست، بلکه نشاطآور است، بهخلاف گفتار و یا کتب دیگران که جامع این مزایا نیست و این مزایا بالاترین فصاحت است.