اصطلاحات شیخ رهونی [۲۳۳]«بر شرح شیخ زرقانی»
۱- «تو»: مراد از این اصطلاح، «شیخ علامه ابوعبدالله محمد التاودی بن طالب بن سودة، فقیه مالکی» (و متوفی ۱۲۰۹ه) می‌باشد. وی اصالتاً از «اندلس» است که در شهر «فاس» پرورش یافت و رشد و نموّ نمود و در همانجا نیز اسکان و اقامت داشت. [۲۳۴]و در برخی جاها با علامت «ت» نیز به وی اشاره می‌شود.
۲- «مب»: مراد «شیخ محمد البنانی» می‌باشد که قبلاً شیخ دسوقی با علامت «بن» به وی اشاره می‌کرد.
۳- «ج»: مراد «شیخ محمد بن حسن الجنوی الحسنی» می‌باشد. وی یکی از فقهای وارسته و باتقوا و خدا ترس و زاهد بود که به سال ۱۱۳۵ ه زاده شد و در سال ۱۲۰۰ ه نیز چشم از جهان فروبست و به دیار باقی شتافت [۲۳۵]
۴- «جس»: مراد شیخ محمد بن الطیب جسوس (متوفی۱۲۷۳ه) و نویسنده‌ی کتاب «نصرة الفقیه» و یکی از فقهای برجسته می‌باشد. [۲۳۶]
۵- «بب»: مراد شیخ احمد بابا ابن احمد (متوفی ۱۰۳۲ه) می‌باشد. وی دارای بیش از ۴۰ تألیف و اثر می‌باشد که از میان آن‌ها می‌توان به «شرح المختصر» (از زکات تا نکاح) و «شرح صغری السنوسی» اشاره کرد. [۲۳۷]
[۲۳۳] وی « محمد بن احمد بن محمد رهونی مغربی» می‌باشد. ایشان فقیهی وارسته ومتکلمی چیره دست بود. از تألیفات وی می‌توان به «حاشیة علی مختصر خلیل» اشاره کرد. وی منسوب به «رهونة» (از قبائل «جبال غمازة») درمغرب می‌باشد. وی درشهر «فاس» پرورش یافت و درهمانجا به تحصیل وفراگیری علم ودانش پرداخت و در سال ۱۱۵۹ه درگذشت. [۲۳۴] الاعلام (۶/۶۲) [۲۳۵] الاعلام(۶/۹۲) [۲۳۶] شجرة النور الزکیة (۱/۴۰۱) [۲۳۷] همان (۱/۲۹۸)