اصطلاحات «ابن مفلح» در کتاب «الفروع»
۱- «علی الأصَحّ»: یعنی براساس صحیح‌ترین روایت از میان دو روایت (مراد روایت امام است).
۲- «فی الأصح»: یعنی «أصح الوجهین»: یعنی بر اساس صحیح‌ترین وجه از میان دو وجه (مراد اقوال شاگردان و صاحبان مذهب است.)
۳- «وعنه كذا» یا «و قیل كذا»: این اصطلاح، دال بر این است که مسئله‌ی پیشین، بر خلاف آن است.
۴- هرگاه ابن مفلح از این اصطلاحات استفاده کند: «ویتوجه» یا «یقوی» یا «عن قول» یا «عن روایة» یا «هواظهر» یا «هی اظهر» یا «هواشهر» یا «هومتجه» یا «هو غریب»، و یا اگر بعد از بیان حکم مسئله‌ای چنین بگوید: «فدلّ» یا «هذا یدل» یا «ظاهره» یا «یؤیده» و یا «المرادكذا»؛
تمام این اصطلاحات دال براین است که طرح این مسئله از طرف خود ابن مفلح می‌باشد نه از دیگران.
۵- هرگاه ابن مفلح بگوید: «المنصوص» یا «الاصح» یا «الأشهر» و یا «المذهب كذا»؛ مراد وی از این اصطلاحات «اقوال امام احمد» می‌باشد.
۶- (ع): علامت و نشانه‌ی اجماع است.
۷- (و): علامت و نشانه‌ی موافقت ائمه‌ی سه گانه [امام ابوحنیفه، امام مالک و امام شافعی] با حنبلی‌ها می‌باشد. و نیز این نشانه، برای موافقت یکی از ائمه‌ی سه‌گانه، با حنبلی‌ها استعمال می‌شود.
۸- (خ): علامت مخالفت ائمه‌ی سه گانه [ابوحنیفه، مالک و شافعی] با حنابله است.
۹- (ه): نشانه‌ی مخالفت امام ابوحنیفه با حنابله است.
۱۰- (م): نشانه‌ی مخالفت امام مالک با حنابله است.
۱۱- (ر): این نشانه دلالت بر این نکته دارد که از امام ابوحنیفه و یا امام مالک پیرامون این مسئله، دو روایت موجود است (که در یک روایت موافق مذهب حنابله و در دیگری مخالف آن‌ها می‌باشد.)
۱۲- (ش): نشانه‌ی، مخالفت امام شافعی با حنابله است.
۱۳- (ق): این نشانه، دلالت بر این امر دارد که از امام شافعی پیرامون این مسئله دو قول موجود است (که در یکی موافق مذهب حنابله و در دیگری مخالف آن‌ها می‌باشد.)